جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه با این سؤال هدایت می شود: چه چیزی یک زندگی را معنادار می کند؟ پاسخ من به این سوال، رفاه نامتقارن درباره معنای زندگی است. بر اساس رفاه نامتقارن، معنای زندگی به دو عامل بستگی دارد. اولاً، به زندگی تا آنجایی معنا داده می شود که رفاه سایر افراد رفاه را ارتقاء دهد یا از آن محافظت کند. ثانیاً، زندگی تا آنجا بی معنا می شود که رفاه سایر افراد رفاهی را کاهش یا به حداقل برساند. معنای زندگی با تعادل خالص بین این دو عامل تعیین می شود. هر چه خوب بیشتر از بد باشد، زندگی معنادارتر است. من استدلال می کنم که رفاه نامتقارن معقول ترین نظریه در مورد معنای زندگی است. برای انجام این کار، من نشان می‌دهم که چگونه چنین دیدگاهی شهودهای مختلفی را در مورد معنای زندگی به تصویر می‌کشد و در عین حال از آن در برابر مخالفت‌ها دفاع می‌کند. این موضوع مربوط به فصل‌های 1، 2 و 3 است. به‌طور خاص، فصل 1 زمینه را ایجاد می‌کند، فصل 2 پرونده را به نفع رفاه‌گرایی نامتقارن پیش می‌برد، در حالی که فصل 3 از رفاه نامتقارن در برابر ایرادات دفاع می‌کند. اما برخی از ایرادات را نمی توان به این راحتی با یک استدلال صرف کرد. چنین اعتراضاتی نه تنها در برابر رفاه نامتقارن حساب می شود، بلکه از نظریه های رقیب نیز حمایت می کند. برای غلبه بر هر دو، نشان می‌دهم که چگونه چنین مخالفت‌ها و نظریه‌هایی که برانگیخته می‌شوند، به‌عنوان ردیابی بعد ارزیابی متفاوت، اما مرتبط، یک زندگی بهتر درک می‌شوند. این موضوع مربوط به فصل‌های 4، 5، و 6 است. به‌طور خاص، فصل 4 استدلال می‌کند که نظریه‌های ذهنی به بهترین شکل در مورد تحقق درک می‌شوند، فصل 5 استدلال می‌کند که نظریه‌های هدف به بهترین شکل در مورد هدف درک می‌شوند، و فصل 6 استدلال می‌کند که دیدگاه‌های متفاوت در مورد نقش اخلاق، اخلاق و اهمیت را با معنا اشتباه می گیرند. این ابعاد ارزیابی دیگر که در کنار معنا در زندگی قرار دارند عبارتند از: تحقق، هدف، اهمیت، اخلاق و ارزش احتیاطی.