جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : محمد بن ادریس شافعی (متوفی 204 هجری)، موضوع پایان نامه حاضر، قانون دان مسلمانی بود که نقش اساسی در توسعه شریعت اسلامی داشت. او اولین رساله فقه در اسلام را نوشت، اثری که در آن به بحث درباره ماهیت و منابع حقوق اسلامی پرداخته و روش شناسی حقوقی طراحی شده برای تفسیر آن منابع را توسعه داده است. نظریه حقوقی شافعی بر دو اصل استوار است: اصرار بر پیروی از کتاب و روایات و محدودیت در استفاده از عقل. علاوه بر این، شافعی سلسله مراتب چهار منبع حقوق را ایجاد کرد: قرآن، سنت، اجماع و قیاس. در قرون بعدی، نظریه حقوقی شافعی تأثیر زیادی داشت. مکاتب حقوقی حنبلی و ظاهری در محیطی پدید آمدند که به طور قابل توجهی تحت تأثیر شافعی و پیروانش بود. بنیانگذاران این دو مکتب به شدت از وحی پیروی می‌کردند و استفاده از عقل را محدود می‌کردند: داوود الض اهیری حتی از تلقی قیاس به عنوان یکی از منابع شریعت خودداری کرد. اگرچه همه جنبه‌های نظریه شافعی در میان دانشمندان بعدی مورد پذیرش قرار نگرفت، با این وجود، این دانشمندان به دلیل تلاش‌های شافعی در نظام‌سازی روش استنباط قانون مدیون بسیاری هستند.