جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در 1705-1706، در طول جنگ جانشینی اسپانیا و دو سال پس از یک زلزله ویرانگر، یک "اپیدمی" از مرگ‌های ناگهانی مرموز رم را به وحشت انداخت. در اوایل جامعه مدرن، مرگ ناگهانی به عنوان یک مالا مورس تلقی می شد، زیرا با جلوگیری از توبه و آخرین اعتراف، نجات قربانی را تهدید می کرد. توده‌های ویژه‌ای برای التماس عفو الهی برگزار شد و پاپ کلمنت یازدهم به پزشک شخصی خود، جیووانی ماریا لانسیسی دستور داد تا یک سری تشریح‌ها را در تئاتر آناتومیک دانشگاه انجام دهد تا «علل واقعی» وقایع مرگبار را کشف کند. این اولین تحقیق از این نوع بود که برای یک بیماری که مسری نبود انجام شد. کتابی که Lancisi در این زمینه منتشر کرد، De subitaneis mortibus (درباره مرگ‌های ناگهانی، 1707)، یکی از اولین تحقیقات علمی مدرن درباره مرگ است. این نه تنها یک نمونه کامل از فلسفه مکانیکی بود که در علوم زیستی در اروپای قرن هجدهم به کار می رفت، بلکه یک آناتومی آسیب شناختی جدید را نیز بشارت می داد (به طور سنتی با Giambattista Morgagni مرتبط می شد). علاوه بر این، مسیر لانسیسی و کل ماجرای مرگ‌های ناگهانی در رم، گسست قابل توجهی در نگرش سنتی نسبت به مردن ایجاد کرد و رویکرد فعال‌تری را معرفی کرد که بعداً به عمل پزشکی احیا تبدیل شد. مرگ ناگهانی بررسی می کند که چگونه یک تفسیر علمی جدید از مرگ و نگرش جدیدی نسبت به مردن برای اولین بار به وجود آمد، از سنت بقراطی رهایی یافت، که مرگ را محدودیت آشکار ظرفیت پزشک می دانست، و راه را به سمت اعتقاد به "فتح" هدایت کرد. مرگ توسط پزشکی که تا امروز به قوت خود باقی است.