جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : نظریه کانت در مورد شر، که به طور کامل در دین او در مرزهای عقل صرف ارائه شده است، از زمانی که او برای اولین بار آن را ارائه کرد، پیوسته به اشتباه تفسیر شده است. در نتیجه، خوانندگان آن را آشفته‌ای از ناسازگاری‌ها و نابسامانی‌ها دانسته‌اند و از این رو سعی کرده‌اند آن را برای یک یا دو بینش استخراج کنند، آن را به‌کلی رد کرده‌اند، یا به دنبال توضیح این هستند که چگونه کانت می‌توانست اینقدر اشتباه کرده باشد. در این اثر، من تفسیری از نظریه شر کانت ارائه می‌دهم که آن را سازگار و قابل قبول می‌سازد. مشکل اصلی کانت با نظریه شر خود برای حل آن مشکل بداخلاقی عمدی است: چگونه کسی که تعهدات اخلاقی خود را بسیار مقتدرانه می‌بیند، می‌تواند به میل (و به همین دلیل مقصر) آنها را زیر پا بگذارد؟ پاسخ کانت این است که ما این کار را با افراط در «خیال‌پردازی‌های اخلاقی» مختلف انجام می‌دهیم - راه‌هایی برای درک مجدد قانون اخلاقی یا وضعیت فرد در رابطه با آن. با سرگرم کردن، به عنوان مثال، خیال پردازی مبنی بر اینکه فرد از دستورات قانون اخلاقی مستثنی است ("خیال استثنایی")، یا اینکه نمی تواند مطابق با آنها عمل کند ("ناامیدی")، یا اینکه فقط باید مطابق با استانداردهای جامعه عمل کرد. بیش از خواسته‌های اخلاقی ("خیال کفایت") - فرد خود را متقاعد می‌کند که وظیفه‌ای که قانون اخلاقی از او می‌خواهد فقط اختیاری است. خیال‌پردازی‌های اخلاقی تنها به دلیل وجود «میل به شر» در همه افراد جذاب است، که باعث می‌شود دستورات قانون اخلاقی کمتر معتبر به نظر برسند و در نتیجه امیال نفسانی فرد را تقویت می‌کنند. در نتیجه، خیال‌پردازی‌های اخلاقی از این طریق فوریت تعهدات اخلاقی را کاهش می‌دهند، و بنابراین ما را وسوسه می‌کنند که آنها را سرگرم کنیم. محققان کانت این توضیح از شرارت را نادیده گرفته‌اند، زیرا توجه خود را به دین محدود کرده‌اند، اثری که تفسیر عرفان آن در مورد شر وقتی از بافت بزرگتر تفکر کانت جدا شود، دشوار است. بررسی تفکر کانت در مورد غیراخلاقی از اواسط دهه 1780 تا اواخر دهه 1790 نشان می دهد که نگرانی اصلی کانت در مورد شر نه چندان ماهیت آن، بلکه همان امکان آن بود.