جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«دابّه» به معنای موجودی متحرک و جاندار، 14 مرتبه در قرآن به کار رفته‌­است و با توجه به معنا و سیاق آیات آشکار می‌گردد که این واژه عام بوده و بر جنبندگان اعم از انسان و حیوان دلالت دارد. اما یکی از آیاتی که میان مفسران شیعه و اهل سنت مورد مناقشه است، آیه 82 سوره نمل می­‌باشد که خداوند می­فرماید: «وَ إِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ أَخْرَجْنا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُکَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ کانُوا بِآیاتِنا لا یُوقِنُونَ»؛ و هنگامى که وعده عذاب ما بر آنان حتمى و لازم شود، جنبنده‌‏اى را از زمین براى آنان بیرون مى‌‏آوریم که با آنان سخن مى‏‌گوید. زیرا مردم پیش از این به آیات ما یقین نداشتند. بیشتر شیعیان، تبادر معنایی حاصل از لفظ «دابه» را دلیل بر رجعت حضرت علی(علیه السلام) می‌دانند و وجود برخی از روایات را مؤید نظر خود می‌دانند. اما اهل سنت رویکردی کاملاً متفاوت داشته و با استناد به برخی روایات «دابّه» را حیوانی عجیب‌الخلقه و افسانه‌ای می‌دانند. با این وجود هر دو دسته در این که «دابّة الارض» در آخرالزّمان خروج می‌کند و خروجش از نشانه‌های قیامت است، اتفاق‌نظر دارند. این نوشتار با هدف حل تعارض میان فریقین، تحقیقی بنیادی بوده و به دلیل بررسی مصداق «دابّة الارض» در آیات و روایات و استفاده از کتب و اسناد، تحقیقی موردی و کتابخانه‌ای است.

رجعت در لغت به معنی بازگشت و بازگشتن به دنیا پس از انتقال به جهان دیگر است و در اصطلاح همان حیات و زندگی بعد از مرگ و قبل از قیامت است و این معنا از لفظ رجعت به ذهن سبقت می جوید و همین معناست که مورد تأیید علما بوده است. اهداف رجعت را می توان درظهور قدرت الهی، تحقق وعدة الهی، اعوان و انصار حکومت مهدی ( عج الله تعالی فرجه الشریف)، ذلّت کفار و منافقین و تکریم مؤمنان، پاداش و عقاب دنیوی، اقامة حدود و قصاص تعطیل شده و تماشای اسما و صفات الهی در کامل ترین وجه خلاصه کرد. رجعت با دلایل عقلی و نقلی قابل اثبات است . از نظر عقل خداوند متعال قادر به هر کاری خواهد بود و همان گونه که توانسته است انسان را از نطفه به وجود آورد، پس از مردن نیز میتواند او را دوباره زنده کند؛ همچنین رجعت در میان پیشینیان واقع شده و طبق احادیث آنچه در ا مت های پیشین واقع شده باشد قطعاً در این ام?ت نیز واقع خواهد شد . به علاوه وجود روایات فراوانی که دلالت بر تواتر معنوی آن دارد نیز خود بر استحکام و ثبات این عقیده می افزاید . اعتقاد به رجعت نزد ائمة ما تا جایی اهمیت دارد که اعتقاد به آن را شرط ایمان فرد می داند. آنچه مسلم است این است که این واقعه قبل از رستاخیز به وقع خواهد پیوست و در آن زمان بسیاری از پیامبران گذشته و حضرت محمد و ائمه معصومین ( صلوات الله علیهم اجمعین ) رجعت می کنند و همچنین برخی از مؤمنان و کافران محض باز خواهند گشت تا نتیجة کا ر خود را ببینند و مؤمنان پاداش نیکی خود را بگیرند و کافران هم قسمتی از مجازات اعمال خود را در دنیا ببینند. از آنجا که میل به ماندن خواست فطری انسان است، پس اعتقاد به رجعت سرچشمة فطری دارد و در ادیان گذشته و حتی انسانهای ابتدایی هم بوده است از نظر آنان اموات نه فقط زنده و باقی هستند ، بلکه دارای همان اشتیاق ها و حوائ ج ایام حیات نیز می باشند . از این رو برای جلوگیری از زحمت آمد و شد احیانی اموات انبوهی از سنگ بر روی جسد مرده قرار می داده یا بدن او را با طناب های محکم می بسته اند. در کتب مقدس نیز اعتقاد به رجعت و مواردی از زنده شدن مردگان به دست پیامبرانشان به چشم می خورد. در این پژوهش از منابع تفسیری و روایی معتبراستفاده شده است. همة مطالبی که در این تحقیق بیان کردیم عقیدة شیعة دوازده امامی است که اعتقاد به آنها نیروی امید را در دل انسان زنده نگه می دارد و تلاش جهت تحقق آرمانهای بشری را در انسان افزایش می دهد.