جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در چارچوب نظریه­ی استعاره های مفهومی، استعاره ها بخش جدایی ناپذیری از نظریات و تئوری های علمی محسوب می گردند. بسیاری از مفاهیم انتزاعی و تئوری های حامل این مفاهیم بواسطه استعاره های مفهومی قابل فهم و تبیین شده اند. استعاره «دانستن به مثابه­ی دیدن» ریشه در تجارب مشترک انسانی دارد. این استعاره علاوه بر حضور در زبان روزمره و عرفی، به متون فلسفی و عرفانی نیز راه یافته است. ملاصدرا از این استعاره جهت توصیف و تبیین معرفت حضوری بهره برده است. در فرایند دیدن، سه عنصر قابل تفکیک است؛ بیننده، شی دیده شده و نسبت میان بیننده و شی دیده شده. هر کدام از این عناصر بواسطه استعاره های فرعی دیگری جهت تبیین معرفت حضوری بکار گرفته شده اند. استعاره های «عالم به مثابه بیننده»، «معلوم به مثابه شی دیده شده» و «کیفیت علم به مثابه نسبت میان بیننده و شی دیده شده» در ذیل استعاره «دانستن به مثابه دیدن» قابل تعریف است. این استعاره ها تنها جنبه آموزشی و یا زیبایی شناختی ندارند بلکه بخش جدایی ناپذیری از تبیین نظریه معرفت در دستگاه فلسفی ملاصدرا محسوب می شوند.

در این گفت‌وگوی اینستاگرامی با استناد به نظر آیت‌الله جوادی آملی گفته شد تنها علومی مثل تفسیر و فقه، علم دینی چون در حال بررسی قول خدا هستند، علم دینی محسوب نمی‌شوند؛ دانشمندان علومی مثل فیزیک و شیمی هم دانسته یا نادانسته مشغول بررسی فعل خداوند هستند. پس اگر حوزه علمیه در حال بررسی قول خداست دانشگاه در کار بررسی فعل خداوند است و همه این علوم، دینی هستند.