جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در این اثر به بررسی ماهیت زمان مقدس در تجربه دینی می پردازم. من با به کارگیری روش شناسی پدیدارشناسی دین، روش هایی را بررسی می کنم که در آن انسان ها زمان مقدس را در هندوئیسم تجربه می کنند و استدلالی علیه درک میرچا الیاده از ماهیت زمان مقدس در هندوئیسم ارائه می کنم. الیاده اظهار داشت که تمام زمان مقدس در هندوئیسم اساساً ماهیت دایره‌ای دارد و تجربه زمان مقدس تجربه‌ای از عمل اصلی خلقت است که آگاهانه در اختیار فرد قرار می‌گیرد. من استدلال های الیاده را از دو جهت بررسی خواهم کرد. اولاً، من در برابر ادعای الیاده استدلال می‌کنم که در هندوئیسم، تمام زمان مقدس ماهیتی دایره‌ای دارد. در عوض، من معتقدم که در حالی که برخی از زمان‌های مقدس واقعاً دایره‌ای هستند، زمان مقدس خطی یا مبتنی بر تاریخی در هندوئیسم نیز وجود دارد. برای حمایت از استدلال‌هایم، از نمونه‌های موردی هم از متون مقدس و هم از تفسیرهای علمی آن متون در هندوئیسم استفاده می‌کنم. پس از فصل مقدماتی که روش شناسی من را به تفصیل شرح می دهد، در فصل دوم با روشن کردن تفاوت بین زمان مقدس و زمان مقدس و سپس تشریح مفهوم الیاده از زمان مقدس و مشخص کردن نقص هایی که در نظریه او یافتم، شروع می کنم. در فصل سوم، زمان مقدس دایره‌ای را در هندوئیسم بررسی می‌کنم، در مواردی دریافتم که الیاده استدلال می‌کند که زمان مقدس ماهیت دایره‌ای دارد. در فصل چهارم، شواهدی را برای حمایت از تز اصلی خود ارائه می‌دهم که هندوئیسم همچنین دارای نمونه‌های متعددی از زمان مقدس خطی است که الیاده آن‌ها را فقط به ادیانی که بیشتر معاصر هستند نسبت داده بود. ادعای الیاده مبنی بر اینکه فقط زمان مقدس دایره ای در هندوئیسم وجود دارد، در نظریه زمان مقدس او ناسازگاری ایجاد می کند.