جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تئوسیس، که در اصل یک اصطلاح یونانی برای الوهیت یا خدایی شدن مسیحی است، به یک کلمه رایج در الهیات مدرن تبدیل شده است. اگرچه انتشارات اخیر معنای آن را در مجموعه‌ای از زمینه‌های مختلف بررسی کرده‌اند، این اولین کتابی است که روایتی منسجم از چگونگی توسعه مفهوم تئوزیس در هر دو نسخه شرقی و غربی ارائه می‌دهد. نورمن راسل نشان می دهد که چگونه نقش دیونیسیوس آرئوپاگیت نه تنها در بیزانس بلکه در غرب قرون وسطی متاخر، که چرخش به سوی درونیات فردگرایانه را تقویت کرد، محوری بود. راسل همچنین تئوزی را به مفاهیم تغییر دین در عصر مدرن مرتبط می کند. او نسخه روسی تئوس را که در غرب توسط اعضای روسی مدرسه پاریس پس از انقلاب 1917 معرفی شد، بررسی می کند. از آن زمان، تئوس از طریق افزودن عناصر باطنی که از آن زمان به جریان اصلی همه سنت های الهیاتی و حتی معنویت عامه پسند رفته اند، توسعه بیشتری یافته است.

ترجمه ماشینی: برای چندین قرن پس از سقوط قسطنطنیه، نگارش الهیات منطقی یونانی تحت سلطه یک مکتب خشک بود. این کاغذ به دنبال این است که نشان دهد چگونه یونانی مدرن از زمان جنگ جهانی دوم متکلمان، با کمک تعدادی از متکلمان دیاسپورا و دانشمندان پدرشناس غربی، دوباره با پدران یونانی درگیر شده اند. چهار متکلم به تفصیل مورد بحث قرار گرفته اند: گونتیکاکیس، نلاس، یاناراس و زیزیولاس. هر کدام بر یک رشته متفاوت تاکید دارند سنت پدری، اما هر چهار نفر در حس پدران به عنوان زنده هستند شاهدان ارتباط الهی و انسانی یاناراس و زیزیولاس برخی از آنها را نیز به تفسیر خود از پدران آورده اند بینش فلسفه اگزیستانسیالیستی مدرن هر چند مورد انتقاد قرار گرفت توسط برخی، این رویکرد منجر به برخی از تفکر مهم در مورد ماهیت شخص و رابطه

ترجمه ماشینی: گریگوری پالاماس، عیسیکاست و جنجال‌گرای یونانی قرن چهاردهمی، چنان با موفقیت به عنوان «دیگری» در گفتمان الهیات غرب انتخاب شده است که به سختی می‌توان شنوایی دلسوزانه برای او به دست آورد. در بخش اول این کتاب، نورمن راسل دریافت تاریخی تفکر پالامی را در ارتدکس و غرب بررسی می‌کند و بررسی می‌کند که چگونه «پالامیسم» در اوایل قرن بیستم توسط الهی‌دانان غربی و شرقی (عمدتاً مارتین جوگی و جان میندورف) ساخته شد. ) برای مقاصد جدلی یا عذرخواهی. راسل استدلال می کند که ما باید پشت این ساختارهای ایدئولوژیک حرکت کنیم تا درک درستی از آموزه گریگوری پالاماس به دست آوریم. رابرت سینکویچ در بررسی اخیر خود در مورد بورسیه Palamite خاطرنشان کرد که اکنون زمان طرح سؤالات بزرگتر فرا رسیده است. بخش دوم کتاب با پیروی از خطوط فکری پالاماس در سه حوزه: رابطه او با سنت، فلسفه و الهیات او سعی در انجام این کار دارد. راسل نشان می دهد که تفکر پالامی، زمانی که از سوء تفاهم و ارائه نادرست رها شود، این پتانسیل را دارد که درک ما از ارتباط الهی-انسانی را غنی کند. این مطالعه به تغییر پارادایم پژوهش در مورد پالاماس کمک می‌کند و آن را به سمت نقطه‌ای سوق می‌دهد که در آن اندیشه‌های پالامی می‌توانند توسط الهی‌دانان معاصر غربی و شرقی بدون نیاز به اشتراک آنچه به عنوان «پالامیسم» تلقی می‌شود، مثمر ثمر استفاده کنند.