جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: بین سال‌های 1000 تا 1250، کلیسای کاتولیک با تهدید بدعت با قدرت فزاینده‌ای مقابله کرد. برخی از مهم‌ترین وقایع تاریخ قرون وسطی - جنگ صلیبی کاتار، آزار و اذیت و سوزاندن دسته جمعی بدعت گذاران، تفتیش عقاید پاپی که برای شناسایی و سرکوب عقایدی که از دین واقعی دور شده بودند، ایجاد شد - مربوط به این دوره است. ترس از بدعت در بقیه قرون وسطی و پس از آن جامعه اروپایی را شکل داد و آزار و شکنجه های خشونت آمیز متهمان اثری پاک نشدنی بر جای گذاشت. با این حال، همانطور که R. I. Moore بیان می کند، نسخه ای از این رویدادها که به دست ما رسیده است ممکن است بیشتر تبلیغاتی باشد تا واقعیت تاریخی. گزارش‌های رایج درباره رویدادهای بدعت‌گذار، به ویژه جنگ صلیبی کاتار، از تفتیش‌گران قرن سیزدهم گرفته شده است که جنبش‌های بدعت‌گذار سازمان‌یافته را تهدیدی برای جامعه می‌دانستند. مور که در مورد قابل اعتماد بودن گزارش‌های آن‌ها تردید دارد، به منابع قبلی هم‌زمان بازمی‌گردد، جایی که او یک حقیقت شگفت‌انگیز را می‌آموزد: هیچ مخالفتی منسجم با کاتولیک، خارج از خود کلیسا، وجود نداشت. معلوم می شود که کاتارها ساختی اسطوره ای هستند و تفاوت مذهبی منشأ نبردها علیه اعمال و اعتقادات بدعت آمیز را توضیح نمی دهد. توضیح واقعی تر در درگیری میان نخبگان - اعم از سکولار و مذهبی - نهفته است که از شبح بدعت برای گسترش اقتدار سیاسی و فرهنگی خود و خاموش کردن مخالفت استفاده کردند. روایت مور با تمرکز بر انگیزه‌ها، نگرانی‌ها و علایق کسانی که با بدعت‌گرایی جنگیدند، نشان می‌دهد که بدعت‌گذاران اولیه ممکن است برای ایمان خود مرده باشند، اما به خاطر ایمانشان نبود که به قتل رسیده‌اند.