جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: هدف این پایان نامه ارائه گزارشی از دیدگاه کانت درباره خودآگاهی است. من از منظر فلسفه کانت به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهم که خودآگاهی چه ویژگی‌هایی دارد و چگونه در ایجاد دانش مشارکت دارد. من استدلال می کنم که دیدگاه کانت در مورد خودآگاهی در دو خط استدلال توسعه یافته است. در مورد اول، خودآگاهی با توضیح اینکه چگونه مقولات لزوماً با موضوعات تجربه مطابقت دارند محدود می شود. تفکر - تجلی خودآگاهی برتر - تا آنجا که مقولات رابطه ای بین بازنمایی ها و ابژه های آن برقرار می کنند، عینی نشان داده می شود. این نکته به توضیح ویژگی اصلی دیدگاه کانت درباره خودآگاهی کمک می کند: خودکفایی آن. خودآگاهی به دلیل امکانش به معیارهای تجربی برای شناسایی موضوع تجربه نیاز ندارد. خط دوم استدلال مربوط به این است که مقولات در کارشان چه شرایطی دارند. کانت از این نظر مدعی است که ادراک استعلایی زمینه پیشینی همه مفاهیم است و این موضوع مفهوم سوژه استعلایی را در بر می گیرد. من نشان می‌دهم که ادراک استعلایی، در لباس سوژه استعلایی، آن زمینه است که جنبه عملکردی حرکات یک عامل جسمانی را ممکن می‌سازد. با این حال، این عامل باید جسمانی در نظر گرفته شود، و بنابراین حرکات او توانایی توسعه تکنیک های لازم برای قضاوت اشیاء مستقل را آشکار می کند. این مطالعه با پس زمینه دکارت گرایی و تجربه گرایی کلاسیک انجام شده است. ادعاهایی که از تحلیل کانت از ادراک استعلایی در دو خط استدلال به دست می‌آیند، به فرد اجازه می‌دهد در نهایت، این نکته کانت را روشن کند که پیشینیان او خودآگاهی را با خودشناسی اشتباه می‌گیرند.