جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : از گزارش هوسرل در مورد توجه تا چرخش اخیر به آخرت شناسی در پدیدارشناسی «الهیاتی»، آینده همیشه جنبه کلیدی نظریه های پدیدارشناختی زمان بوده است. این کتاب اولین تأمل پایدار را در مورد اهمیت آینده برای خود روش پدیدارشناسی ارائه می دهد. در ردیابی توسعه این موضوع، نویسنده نشان می دهد که تنها درک درست از ماهیت دوگانه آینده (به عنوان قانون اساسی و به عنوان باز بودن) می تواند راهی را که در آن پدیدارشناسی موضوع و جهان را به هم نزدیک می کند، روشن کند. از این رو آینده ما را به محوریت وعده پدیدارشناسی اشاره می‌کند و پدیدارشناسی را به‌عنوان رشته‌ای قول‌دهنده از نو می‌سازد. این کتاب که به وضوح نوشته شده و به دقت استدلال شده است، بینش تازه ای را در مورد منشأ پدیدارشناختی چرخش «الهیاتی» و نتایج پدیدارشناختی هوسرل، لویناس و دریدا ارائه می دهد. با بررسی دقیق مضامین پروتشن، آخرت شناسی و مسیحا، خواندن آن برای هر کسی که به پدیدارشناسی، فلسفه دین، ساختارشکنی، یا الهیات فلسفی علاقه دارد ضروری خواهد بود.

ترجمه ماشینی: این کتاب این پرسش را مطرح می‌کند که چه چیزی در مرز فلسفه قرار دارد. نویسندگان از طریق مطالعات دقیق زندگی و آثار موریس مرلوپونتی پدیدارشناس فرانسوی، یکی از میان رشته‌ای‌ترین فیلسوفان قرن بیستم را بررسی می‌کنند که اندیشه‌هایش با هنر، روان‌شناسی، ادبیات، ایمان و فلسفه تلاقی داشته و به آن کمک کرده است. همانطور که این مقالات نشان می‌دهند، آثار مرلوپونتی مرزهای رشته‌ای سنتی را بر هم می‌زند و خوانندگانش را وادار می‌کند تا بپرسند که دقیقاً چه چیزی فلسفه و سایرین را تشکیل می‌دهد. این جلد شامل مقالاتی از یک تیم بین‌المللی متشکل از پدیدارشناسان برجسته، نظریه‌پردازان هنر، الهی‌دانان، مورخان فلسفه و فیلسوفان ذهن است. و صدایی را که در بسیاری از مکالمات در سراسر رشته های دانشگاهی صحبت می شود، بزرگ می کند. هرکسی که به پدیدارشناسی، نظریه و تاریخ هنر، علوم شناختی، فلسفه ذهن، و فلسفه دین علاقه مند باشد، با مقالاتی که در این تلاش مهم در فلسفه بین رشته ای گنجانده شده است، به چالش کشیده و درگیر خواهد شد.

ترجمه ماشینی: از گزارش هوسرل در مورد توجه تا چرخش اخیر به آخرت شناسی در پدیدارشناسی «الهیاتی»، آینده همیشه جنبه کلیدی نظریه های پدیدارشناختی زمان بوده است. این کتاب اولین تأمل پایدار را در مورد اهمیت آینده برای خود روش پدیدارشناسی ارائه می دهد. در ردیابی توسعه این موضوع، نویسنده نشان می دهد که تنها درک درست از ماهیت دوگانه آینده (به عنوان قانون اساسی و به عنوان باز بودن) می تواند راهی را که در آن پدیدارشناسی موضوع و جهان را به هم نزدیک می کند، روشن کند. از این رو آینده ما را به محوریت وعده پدیدارشناسی اشاره می‌کند و پدیدارشناسی را به‌عنوان رشته‌ای قول‌دهنده از نو می‌سازد. این کتاب که به وضوح نوشته شده و به دقت استدلال شده است، بینش تازه ای را در مورد منشأ پدیدارشناختی چرخش «الهیاتی» و نتایج پدیدارشناختی هوسرل، لویناس و دریدا ارائه می دهد. با بررسی دقیق مضامین پروتشن، آخرت شناسی و مسیحا، خواندن آن برای هر کسی که به پدیدارشناسی، فلسفه دین، ساختارشکنی، یا الهیات فلسفی علاقه دارد ضروری خواهد بود.

ترجمه ماشینی: با توجه به تجدید حیات اندیشه معادشناسی در الهیات معاصر و ارتباط مداوم پدیدارشناسی در فلسفه، این کتاب متفکران برجسته ای مانند لاکوست، رومانو، کرنی و هارت را گرد هم می آورد تا راه هایی را که این دو رشته به ظاهر نامرتبط یکدیگر را روشن می کنند، بررسی کنند. از طریق یک سری تحلیل‌های پدیدارشناختی مفاهیم کلیدی آخرت‌شناسی و خوانش‌های دقیق در برخی از چهره‌های کلیدی هر دو رشته، این متن نشان می‌دهد که پدیدارشناسی و آخرت‌شناسی اساساً به هم مرتبط هستند و هیچ‌یک بدون دیگری نمی‌توانند به طور کامل درک شوند: بدون آخرت‌شناسی، پدیدارشناسی جنبه های اخلاقی و زمانی را که امروز آن را مشخص می کند توسعه نمی داد. بدون پدیدارشناسی، آخرت شناسی در حاشیه گفتمان جدی الهیاتی باقی می ماند. در این مسیر، مضامین متنوعی مانند زمان، مرگ، پاروسیا و تماس دوباره بررسی و تعریف می شوند.

ترجمه ماشینی: جان دی کاپوتو (1940-) شخصیت برجسته الهیات پست مدرن است. او با استفاده از رویکردی ساختارشکن که بینش‌های الهیات منفی را جدی می‌گیرد، هدف خود الهیات را دوباره تجسم کرده است، و آن را از صحبت در مورد خدا به صحبت‌های معطوف به خدا و آنچه خدا ما را به انجام آن فرا می‌خواند، تغییر داده است. او با کار در سنت مسیحی، رشته‌ای از الهیات پست مدرن را به نام «الهیات ضعیف» تولید کرده است که پیش‌فرض‌های مدرن در الهیات سنتی یا «قوی» (به‌ویژه، حاکمیت و قدرت مطلق خدا) را به چالش می‌کشد تا الهیات دوباره بیدار شود. به اهداف عملی و اخلاقی آن. آثار او نه تنها در گفتمان فلسفی و کلامی، بلکه در «کلیسای نوظهور» و دیگر جنبش‌های غیر روحانی تأثیر بسزایی داشته است. او یک شخصیت کلیدی در پیوند الهیات قرن بیستم و بیست و یکم است.