جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ارتباطات همزاد با آفرینش و تحقق عالم هستی شکل گرفته است؛ و با خلقت انسان به‌عنوان محور هستی مخلوق با برخورداری از قدرت انتخاب و اختیار، حلقه‌ی ارتباط در سیر صعود و نزول بر محوریت آدمی تکمیل گردید. همچنین با گسترش روابط انسانی و نیز پدید آمدن ابزارهای ارتباطی با تکنولوژی و فن‌آوری‌های جدید، فصل نوینی در تعریف و گستره ارتباطات حاصل آمد. در دانش ارتباطات، انسان محور ارتباط و غایت ارتباطات است؛ اماچون این دانش، انسان را محدود به قلمرو مادی و تنها در سطح ارتباطات فردی و اجتماعی و نیز بریده‌ی از شبکه هوشمند هستی و با قطع نظر از نظام فاعلیت مطالعه می‌کند. حال آنکه مطالعات ارتباطات انسانی پیش از آنکه واکاوی جامعه‌شناختی باشد، مطالعه وجود‌شناختی است که در فرآیند هستی یافتن و مراحل تکامل در یک پیوستار ارتباطی منسجم قابل تحقیق و بررسی است. هر چند بحث مستقل و مدونی در دستگاه فلسفه اسلامی وجود ندارد؛ اما با بررسی ظرفیت‌های نهفته در حکمت متعالیه، به نظر رسید که می‌توان از دل دستگاه فلسفی حکما متأله به خصوص صدرالمتألهین، طرحواره ارتباطات و مبانی آنرا استخراج کرد و از نظریهپردازی در این زمینه سخن گفت و مدل و طرح نو ارائه نمود. این رساله، با روش توصیفی-تحلیلی، سعی بر کشف مبانی نظری ارتباطات از منظر فلسفه‌ی اسلامی و در حقیقت تبیین عقلانی و دینی ارتباطات دارد، و به حوزه فلسفی یعنی وجودشناسی، معرفت‌‌شناسی، انسان‌شناسی و ارزش‌‌شناسی ارتباطات با تأکید بر اندیشه‌های فلسفی ملاصدرا می‌پردازد. نوشتار حاضر با اضافه شدن نگاه توحیدی، نظریه‌ای تحت عنوان «تعلق فاعلی» را با محوریت مبانی حکمی، تغییر در مفاهیم پایه، تحول در مبانی مبتنی بر مکاتب و نظریات رایج ارتباطی و تحلیل جدید از حقیقت ارتباطات -با توجه به ابعاد مختلف ارتباطات انسانی در شبکه هستی- ارائه می‌دهد.