جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

درس فارسی عمومی ازجمله دروس مهمی است که نقش ­بسزایی در افزایش دانش ادبی و مهارت­های زبانی و نگارشی و نیز آشنایی دانشجویان با مفاخر بزرگ فرهنگی و ادبی کشور دارد و براساس اهمیت وضرورت توجه به آن، با رویکردهای مختلف نقد و پژوهش وتحلیل­های مختلفی بر فرم، ساختار، موضوع، مضمون و محتوای آن صورت­گرفته­است. نگارندگان دراین جستار، با روش توصیفی-تحلیلی، به بررسی جلوه­هایی از بهره­گیری از مضامین و مفاهیم عرفانی در چند کتب فارسی عمومی می­پردازد تا نشان­دهند چه اندازه در این موضوع به اهداف برنامه­ریزی درسی نزدیک شده و چه تاثیری درآموزش فرهنگ و ادبیات فارسی دارد. نتایج نشان­می­دهد مضامین عرفانی (اعم از نظم ونثر) علاوه بر اینکه چاشنی زیبا و جذابی به­لحاظ هنری در درس فارسی عمومی دارد، به­لحاظ عاطفی و تلطیف افکار و تزکیه نفس، بر روح و روان مخاطبان تأثیری مثبت داشته و مدرس آن را در رسیدن به اهداف عالیه آموزش زبان و ادب فارسی و گستردگی اندیشه مخاطبان و معرفی بزرگان فرهنگ وادبیات وعرفان ایرانی واسلامی، یاری­خواهدکرد.

عرفان عملی با تزکیه و مجاهده شروع می­شود. سالکان الی الله باید رسیدن به مقصد و انجام سیر عروجی،کدورت­های جسم و نفس را از عذار روح بزدایند تا بتوانند به صفای نخستین نایل گردندد. رها ساختن نفس و عدم دست یازیدن به تصفیه­ی آن ره­آوردهای نا مبارکی را برای آدمی به همراه خواهد داشت. اما انسانی که به تخلیه­ نفس از رذایل و تحلیه­ی آن به فضایل همت گمارد، از امارگی نفس کاسته و به سوی نفس مطمئنه گام بر می­دارد. نهج البلاغه یکی از عالی­ترین متونی است که از ناحیه­ امام معصوم صادر شده است و دارای نغزترین اندیشه­های عرفان عملی است. از دیگر سو، عوارف المعارف نیز یکی از متون قابل اعتنا در عرفان عملی است که قرن­های متمادی مورد توجه عارفان بوده است. بررسی بینامتنی هر دو متن نشان می­دهد که تزکیه­ نفس برای نویسندگان هر دو اثرجایگاه ویژه­ای داشته است. این پژوهش به روش تحلیلی و توصیفی تهیه شده است و روش گرد آوری اطلاعات به صورت کتابخانه­ای می­باشد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه­ لزوم و نتایج تزکیه­ نفس در دو متن فوق الذکر می­باشد. نتایج حاصله نشان می­دهد که نهج البلاغه و عوارف المعارف اهمیت فوق العاده­ای به تربیت نفس داده­اند.

واژۀ تذکر، از واژه‎های کلیدی قرآن کریم و برخوردار از پیشینه‎ای طولانی، در مبانی فلسفی، اخلاقی و عرفانی است. بین مفهوم تذکر در فلسفه و به ویژه آنچه از نظریه تذکر یا مُثُل افلاطونی برداشت می‎شود، با آنچه از حقیقت تذکر در قاموس فرهنگ قرآنی نمود یافته، تفاوت‌های عمده‎ای دیده می‎شود. مثنوی معنوی مولوی، به عنوان یکی از منظومه‌های بلند عرفانی، که تحت تأثیر مستقیم آموزه‌های قرآنی سروده شده، از جمله آثاری است که هم به تشریح مفهوم تذکر افلاطونی پرداخته و هم جلوه‌های متنوعی از تذکرات قرآنی را در خود جای داده و در مقام‌ها و موقعیت‌های مختلف به نحوی زیبا، از آنها بهره برده است. در این مقاله تلاش شده، با تبیّن مفاهیم تذکر در جلوه‎های فلسفی و قرآنی، بازخورد آنها را در عرصه مثنوی معنوی مولوی مورد بررسی قرار گرفته و نگاه عمیق این عارف و اندیشمند بزرگ در زمینه‌های یاد شده واکاوی شود.

وجود وزن های عروضی یا غیر عروضی در قرآن کریم، از جمله مباحثی است که بارها مورد توجه پژوهشگران قرآنی قرار گرفته است. در این میان افراط و تفریط های بسیاری به چشم می خورد که نتیجه نبود یک نگاه علمی درباره وزن و ماهیت آن و نیزعدم بررسی جامع این موضوع، در ساختار زبانی قرآن کریم است. در این مقاله با تقطیع هجایی کل آیات قرآن کریم، مهمترین پایه های وزنی، که در گونه های مختلف شعر عروضی فارسی و عربی کاربرد دارد ، شناسایی و معرفی گردیده است. نتایج نشان می دهد که بخش اعظم آنچه تا کنون به عنوان آیات موزون،در منابع مختلف معرفی گردیده،در بیشتر موارد جایگاه وزنی نداشته وهمراه با تصرّفاتی درخوانش طبیعی آیات قرآن کریم بوده است.در این مقاله بخشی از آیات موزون قرآن کریم ،درشکلها، قالبها و ساختارهای گوناگون، نمونه­وار معرفی گردیده و با مطالعه این نمونه ها، تا اندازه زیادی، به گستره و جایگاه آیات موزون در قرآن کریم پی برده می­شود.