جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در این پژوهش با روش توصیفی -تحلیلی به آن بخش از هستی‌شناسی و معرفت‌شناسی افلاطون پرداخته می‌شود که مرتبط با نظریه سیاسی وی می‌باشد و در نظریه سیاسی او تأثیرگذار است. اهمیت عقلانیت در منظومه معرفتی افلاطون، خود به خاطر این است که حقایق، یعنی مثل و ایده‌ها راتنها از طریق عقل می‌توان استنباط کرد.و لذا، همان گونه که مثل و ایده‌ها، در قلب نظریه هستی‌شناسی و نیز کانون اصلی فلسفه افلاطون جای دارند، بر همان سیاق‌، معرفت عقلی در کانون منظومه معرفتی جای می‌گیرد که به سیاست افلاطون وجهه‌ای کاملا ایده محور و عقل محور می‌بخشد بدینسان در شهر و اجتماع، باید کسی را حاکم قرار داد که او نیز قدرت درک حقایق مطلق یعنی مثل را داشته باشد.عقل می‌تواند به تحقق اعتدال در نفس انسانی کمک کند و در مدینه فاضله این فیلسوف پادشاه است که می‌تواند مصلحت و عدالت را شناخته و آن را در جامعه محقق سازد.از نظر افلاطون، تنها فیلسوفان هستند که بر اساس معرفت به حقیقت‌، می‌توانند، نقش وحدت بخش و هماهنگ کننده را در مدینه فاضله به عهده داشته و همین‌طور گسترش دهنده فضیلت، یعنی آگاهی به حقایق (مثل)‌، در میان شهروندان جامعه و زمینه سازی برای رسیدن به خیر اعلی، یعنی مثال خیر و نیکی برای همه شهروندان در جامعه را فراهم سازند.