جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: فلسفه دین بیانگر تفسیر منطقی موضوعات دینی با بررسی آزادانه ادیان ، آشکار ساختن ماهیت دین به عنوان یک دین است ، یعنی درباره دین به طور کلی زیرا یک سیستم منسجم از اعتقادات و اعمال مربوط به امور مقدس است و این الگویی است برای اندیشیدن در مورد مسائل هستی و بررسی باورها و ادراکات دینی در مورد الوهیت ، جهان و انسان ، و تحقیق درباره ماهیت کلی ارزشها ، سیستمها و عملکردهای دینی و الگوی توسعه تفکر دینی در طول تاریخ ، و تعیین رابطه بین تفکر دینی و سایر شیوه های تفکر ، رسیدن به تفسیری جامع از دین که منابع آن را در ذهن ، روح ، طبیعت و مبانی آن آشکار می کند و ماهیت برداشت او از رابطه بین محدود و محدود نامتناهی و منطق حاکم بر ظهور ، توسعه و زوال آن، برای دستیابی به این هدف ، فلسفه دین از دستاوردهای علوم انسانی و اجتماعی مانند روانشناسی دینی ، جامعه شناسی دینی ، مردم شناسی دین ، ​​پدیدارشناسی دین ، ​​تاریخ ادیان و دین تطبیقی ​​استفاده می کند ، اما نتایج این موارد را نمی پذیرد. علوم به طور مطلق ، بلکه آنها را آزمایش و بررسی می کند تا بین برخی از موارد احتمالی تمایز قائل شود. همچنین نتایج علوم طبیعی که به شواهد رسیده است ، نه آنهایی که هنوز در فرضیه ها و نظریه هایی مانند زیست شناسی ، فیزیک هستند ، نجوم و دیگران ، و از آنها در ارزیابی باورهای دینی مربوط به طبیعت انسان و جهان استفاده کنید و فلسفه دین از رویکرد منطقی و انتقادی در مطالعه دین پیروی می کند. فلسفه دین از اواخر قرن هجدهم به یک حوزه مستقل از دانش تبدیل شده است ، و یک موضوع فلسفی جداگانه با محدودیت ها ، روش ها و موضوعات آن است و برخی هنوز آن را با الهیات یا الهیات یا بین آن و علم ادیان تطبیقی ​​اشتباه می گیرند. یا بین آن و متافیزیک. این زمینه ها ، و به عنوان یک موضوع فلسفی منظم و سازمان یافته با کانت در کتاب "دین در محدوده عقل تنها" آغاز شد ، اما شکی نیست که ریشه های این تحقیق و مقدمات آن افشاگری ها به صورت یکپارچه قبل از آن زمان آغاز شد ، زیرا این تاریخ پیش از چندین بحث در مورد بسیاری از موضوعات فلسفه دین بود ، اما فلسفه دین با عناصر و ستون های یکپارچه و یک روش محکم که تنها بر عقل تکیه می کند ، مطرح نشد. ، و عاری از تعصب یا دفاع کلامی یا ایدئولوژیک است. موضوع در اینجا مشابه علم منطق و ظهور آن با ارسطو است ، زیرا او مخترع بیهوده نیست ، زیرا مشارکت های منطقی قبلی در شرق یا غرب برای او وجود داشت ، اما آنها مشارکتهای پراکنده و مخلوط با برخی بودند آنچه کانت با فلسفه دین انجام داد ، به ویژه این که وی حقایق دینی را در معاینه ای عقلانی و رایگان بررسی کرد و دین را به عنوان یک دین مورد انتقاد قرار داد و از روش ها و اهداف الهیات اجتناب کرد. در مورد اصطلاح فلسفه دین ، ​​در آغاز قرن نوزدهم ظاهر شد. همانطور که شروع به گسترش کرد و از آن برای نشان دادن یک حوزه فلسفی مستقل استفاده کرد ، و اعتبار این امر به خاطر هگل است در کتاب خود "سخنرانی هایی در مورد فلسفه دین" که در سال 1832 میلادی ، یک سال پس از مرگ او منتشر شد ، و پس از آن چندین کتاب نام "فلسفه دین" را در بر می گیرد یا شامل موضوعات مرتبط با فلسفه دین است. این مطالعه در درون این اقلیم انجام می شود ، که از طریق آن محقق به فلسفه دین ، ​​به ویژه در اندیشه غربی می پردازد ، زیرا شامل دو محور اصلی است. یکی از آنها فصل اول را نشان می دهد و به مبانی فلسفی دین مربوط می شود و دیگری فصل دوم مربوط به مقوله های فلسفه دین را نشان می دهد و هر فصل شامل پنج فصل است و از آنجا که تعارض فکری کنونی با یک درگیری متمدنانه بین شرق و غرب ، محققان در این مطالعه به سمت اندیشه غربی رفتند تا فلسفه دین را همانطور که فیلسوفان آنها بیان کردند جستجو کنند.