جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فلسفه ی تطبیقی به عنوان رشته ای مستقل در مطالعات فلسفی از قرن نوزدهم ظهور کرده است. مقایسه ی غایت مند سنتهای مختلف فلسفی با یکدیگر در فلسفه ی تطبیقی صورت می پذیرد. امکان حداکثری فلسفه ی تطبیقی قابل اثبات نیست، اما امکان حداقلی آن ممکن بوده، جای انکار ندارد. در باب روش انجام فلسفه ی تطبیقی، هر گونه ادعای تک روشی، ایجاد محدودیت برای پژوهشگر است و باید تکثر روشی در فلسفه ی تطبیقی معتبر دانسته شود. کتاب الجمع بین رأیی الحکیمین کتابی است که با هدف اثبات وحدت فلسفه به رشته ی تحریر درآمده است و از آنجا که وحدت فلسفه و فلسفه ی تطبیقی دو حیطه ی جدا از یکدیگرند، این کتاب را نمی توان پژوهشی در فلسفه ی تطبیقی قلمداد کرد.

بردلی تسلسلی را مطرح می‌کند كه طبق آن، هر نظریه‌ای كه اشیای خارجی را واحد متشكل از اجزای متكثر بداند، دچار اشكال است. ازآنجاكه بیشتر تروپیست‌ها، شیء جزئی را متشكل از تروپ‌های با‌هم‌موجود می‌دانند، تسلسل بردلی دامان تروپیزم را نیز می‌گیرد. ماورین بر آن است كه دیدگاه بردلی درباره نحوه وجود رابطه نادرست است و رابطه امری است كه وابستگی وجودی به اطرافش دارد و بر این اساس اشكال تسلسل بردلی را برطرف كرده است. اما براساس برداشتي از بيان و تحلیل علامه طباطبائی در مبحث وجود رابط، می‌توان بر ماورین خرده گرفت و وابستگی میان رابطه و اطرافش را دوسویه دانست. افزون بر این، دیدگاه ماورین هرچند اشكال تسلسل بردلی را برطرف می‌كند، با نظریه تروپیزم ناهمراه به‌ نظر می‌رسد. در این مقاله پس از نگاه كوتاهی به تروپیزم، تسلسل بردلی تقریر، و سپس این مشكل برای نظریه تروپیزم تبیین شده است. در ادامه راه‌حل ماورین مطرح گشته و در پی آن، این راه‌حل نقد و از دیدگاه وابستگی درونی و متقابل میان رابطه و اطرافش دفاع شده است.

علیت ذهنی به معنای تأثیر علّی ذهن یا حالت‌ها ذهنی بر رفتار بدنی و یا تأثیر رفتار بدنی بر ذهن یا حالت‌ها ذهنی است. برون‌گرایی در محتوا به معنای آن است که حداقل بخشی از محتواهای ذهنی برای متعین شدن، یا به عبارتی تشخص یافتن، به خارج از ذهن وابسته‌اند. با پذیرش برون‌گرایی در محتوای حالت‌ها ذهنی، این پرسش پیش می‌آید که اگر حداقل بخشی از محتوای حالت‌ها ذهنی به خارج وابسته است، آیا علیت ذهنی منحل نمی‌شود؟ این مقاله در صدد اثبات این نکته است که برون‌گرایی، علاوه بر معضل‌های سنتی و شناخته شده، معضل دیگری برای علیت ذهنی ایجاد نمی‌کند. در پاسخی به پرسش بالا باید گفت که هرچند برون‌گرایی محتوا در مقام تحقق محتوا، وابستگی محتوا را به خارج از ذهن می‌پذیرد، اما وابستگی پس از تحقق به خارج، در معنای برون‌گرایی فرض نشده است. با این توصیف، می‌توان برون‌گرایی را پذیرفت؛ اما پس از استقرار حالت ذهنی- با تعین محتوای آن- در مقام تاثیر علّی آن بر رفتار بدنی، آن حالت ذهنی، هیچ وابستگی‌ای به خارج از ذهن ندارد و به‌طور کامل امری ذهنی به شمار می‌آید؛ ازاین‌رو می‌توان خوانشی از برون‌گرایی ارائه کرد که در عین پذیرش برون‌گرایی با علیت ذهنی نیز سازگار باشد.

این رساله پژوهشی درجه دوم نسبت به فلسفه‌ی تطبیقی است. یعنی در این رساله خود فلسفه‌ی تطبیقی مورد مطالعه قرار می گیرد و در حقیقت، تطبیق و مقایسه ای بین فلسفه ها صورت نمی گیرد و از این روی فلسفه‌ی تطبیقی به شمار نمی‌آید. آنچه در این نوشته دنبال می شود، تبیین ضوابط فلسفه‌ی تطبیقی است. با این توضیح، می‌توان این رساله را فلسفه‌ی فلسفه‌ی تطبیقی نیز نامید. مباحثی از قبیل چیستی فلسفه‌ی تطبیقی، اهمیت فلسفه‌ی تطبیقی، پیشینه‌ی فلسف‌ی تطبیقی، امکان فلسفه‌ی تطبیقی و روش فلسفه‌ی تطبیقی موضوعات مهم مطرح شده در این رساله هستند.

این رساله، در سه بخش تنظیم شده است. بخش نخست، به دیدگاه‌های اسماعیلیه درباره‌ی امامت، بخش دوم، به دیدگاه‌های امامیه درباره‌ی این مسأله و سرانجام بخش سوم به بررسی تطبیقی دیدگاه‌های این دو گروه اختصاص یافته است.این دو گروه، هر دو، وجود امام را در تمامی دوران‌ها ضروری دانسته، به وجوب نصب الاهی امام عقیده دارند. آنان بر این باورند که امامت از اصول دین است و نه فروع آن و در بسیاری از شرایط، شوون و ویژگی‌های امام با یکدیگر اشتراک نظر دارند.اما با این حال، امور متعددی را نیز می‌توان به عنوان موارد اختلاف آنها در این مسأله برشمرد. اولین اختلاف بین آنها، به شیوه‌ی مطرح کردن مسائل باز می‌گردد. به نظر نگارنده، نگاه باطنی اسماعیلیه در ارائه مباحث خود، سبب اختلاف مهم آنان با دیگر فرقه‌های اسلامی، از جمله امامیه، شده است. این روش آنان، در مسأله‌ی امامت نیز به شدت بین آنها و امامیه فاصله افکنده است. یکی دیگر از موارد اختلاف بین این دو گروه آن است که اسماعیلیه، هفت دوره برای عالم ذکر می‌کنند و برای هر کدام از این دوره‌ها، امامانی برمی‌شمرند، ولی در بین امامیه، چنین دیدگاهی وجود ندارد. همچنین مراتب امامت که از سوی دانشمندان اسماعیلی طرح شده است، یکی دیگر از تفاوت‌های این دو مذهب در مسأله‌ی امامت است. تفاوت گذاشتن بین وصایت و امامت از سوی بسیاری از دانشمندان اسماعیلی، نیز یکی دیگر از موارد اختلاف نظر این دو گروه در مسأله امامت است.دیگر موارد اختلافی در دیدگاه‌ این دو گروه عبارتند از: اختلاف در جانشین امام جعفر صادق علیه‌السلام، تعداد امامان و مسأله‌ی امام غایب.به نظر می‌رسد که موارد ذکر شده، مهم‌ترین موارد اشتراک نظر و یا اختلاف نظر بین این دو گروه باشد، هر چند شاید بتوان با جستجوی بیشتر مواردی نیز بر آنها افزود.

برای نظام یافتن مطالعات تطبیقی در فلسفه، ضروری است تصویری روشن از چیستی فلسفه‌ی تطبیقی وجود داشته باشد. برای به دست آوردن این تصویر روشن، باید مؤلفه‌های معتبر در تعریف فلسفه‌ی تطبیقی از دیدگاه پژوهش‌گران این رشته شناخته شود. مهم‌ترین مفهوم در فلسفه‌ی تطبیقی، مقایسه است. مقایسه در فلسفه‌ی تطبیقی مفهومی محوری است. البته این مفهوم، غایتِ فلسفه‌ی تطبیقی نیست، بلکه ابزاری برای رساندن پژوهش‌گر به هدف خود از فلسفه‌ی تطبیقی است. افزون بر آن، مقایسه در فلسفه‌ی تطبیقی بین سنت‌های متفاوت فلسفی و به صورت بنیادین انجام می‌شود. با توجه به ملاحظات یادشده می‌توان این تعریف را برای فلسفه‌ی تطبیقی پیشنهاد کرد: فلسفه‌ی تطبیقی، مطالعه‌ی مقایسه‌ای بنیادین و برون‌سیستمی سنت‌ها یا نظریات فلسفی، با استفاده از روش‌های معهود فلسفی و با هدف دست‌یابی به چشم‌اندازهای تعریف‌شده برای این فلسفه است. در صورتی که اعتبار قید برون‌سیستمی پذیرفته نشود، می‌توان با حذف این قید، تعریفی عام‌تر پیشنهاد کرد، یعنی: مطالعه‌ی مقایسه‌ایِ بنیادین نظریات فلسفی، با استفاده از روش‌های معهود فلسفی و با هدف دست‌یابی به چشم‌اندازهای تعریف‌شده برای این فلسفه است.

فلسفهٔ تاریخ، موضوعی است که در فضای علمی جامعهٔ ما کمتر بدان پرداخته می‌شود. از این‌روی، اطلاع از مباحث این رشتهٔ علمی چندان فراگیر نیست. به‌دست‌دادن تعریفی جامع از فلسفهٔ تاریخ بر بسیاری از صاحب‌نظران این شاخهٔ علمی نیز دشوار است ؛ یکی از دلایل این دشواری آن است که اصطلاح تاریخ در دو معنای متمایز اما مرتبط با یکدیگر به کار می‌رود: یک معنا، رویدادها و حوادث متوالی و زمانیِ گذشتهٔ انسان است؛ معنای دوم، نظامی علمی و جستاری است راجع به گذشتهٔ انسان. بنابراین، فلسفهٔ تاریخ می‌تواند به معنای تأمل فلسفی راجع به خود روند تاریخی باشد یا به معنای تأمل فلسفی دربارهٔ دانشی باشد که روند تاریخی را مطالعه می‌کند. هر دو تأمل در بین فیلسوفان تاریخ بوده است. درنتیجه، فلسفهٔ تاریخ دو شاخه پیدا کرده است: فلسفهٔ تأملی تاریخ و فلسفهٔ انتقادی تاریخ . در این نوشتار، به‌اختصار، به معرفی و نقد کتاب فلسفه انتقادی تاریخ تألیف سید ابوالفضل رضوی پرداخته می‌شود.

کتاب فلسفۀ تحول تاریخ، برای شناخت ماهیت و مؤلفه‌های اصلی فلسفۀ تاریخ و علم عمران ابن‌خلدون از یک‌سو، ماهیت و مؤلفه‌های اصلی فلسفۀ تاریخ استاد مطهری از سوی دیگر، و نسبت‌سنجی و مقایسۀ میان این دو فلسفۀ تاریخ تألیف شده است، تا از رهگذر این نسبت‌سنجی، مقیاس و معیاری برای فلسفۀ الهی تاریخ ارائه کند. این کتاب از چهار فصل و یک ضمیمه تشکیل شده است. اشکال‌های جدی به شیوۀ نگارش این کتاب وارد است و برای رسیدن به اهداف یک کتاب تخصصی این اشکال‌ها باید برطرف شوند.

اسماعیلیه و اثناعشریه دو مذهب شیعی هستند که میان آنها وجوه اشتراک و اختلاف بسیاری وجود دارد. یکی از مشترکات آنها این است که پیامبر مکرم اسلام (ص)، جانشین پس از خود را به صورت آشکار تعیین کرده است. اما اختلاف از اینجا شروع می شود که امامیه، امام و وصی را یکی می دانند، یعنی اصل وصایت همان اصل امامت است، اما اسماعیلیه آنها را متمایز از هم لحاظ و بررسی می کنند. در نظر اینان، مقام وصایت به حضرت علی ابن ابی طالب (ع) اختصاص دارد، یعنی همان امام است که در دوران زندگی رسول ناطق همراه اوست و امین اسرارش به حساب می آید. پس از وصی، مقام امامان شروع می شود که در نظر گروهی از آنان، امام حسن، امام اول و اسماعیل ابن صادق، امام ششم به حساب می آید. به جز حضرت علی (ع) که در هر دو مذهب وصی است، سایر امامان، از امام حسن به بعد در نگرش اسماعیلیان از مقام وصایت برخوردار نیستند. آنچه در این مقاله اثبات می شود همین تمایز مقام امامت و وصایت است که با ذکر شواهدی از آثار متکلمان اسماعیلی و دیگر پژوهش گران ارائه می شود.