جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش حاضر با نگاهی تطبیقی به بررسی واژه «ذَرَأ» در قرآن و متون مقدس یهودی-مسیحی پرداخته است و با رویکردی تاریخی بر ریشه­شناسی این واژه در زبان­های عربی، عبری، سریانی و آرامی متمرکز شده­ است. یک تحلیل ریشه­شناختی در تبیین برخی الگو­های حاکم بر ابدال­ها و پدیده­های آواشناختی میان زبان­های پیش­گفته سودمند است. این تحلیل ارتباط میان صورت­های «ذَرْء» و «ذَرْو» را و نیز ابدال همخوان­ عبری «ה» (هِه) به صامت­های همزه و واو را در زبان عربی توضیح می­دهد. هم‌چنین این پژوهش نشان می­دهد که استعاره مفهومی «آدمیان، خرمن هستند» در قرآن و متون مقدس یهودی-مسیحی به کار رفته است. در استعاره فوق حوزه مبدأ، خرمن و حوزه مقصد، آدمیان هستند. هم‌چنین سویه مورد تأکید، اشتمال بر دو بخش سَره و ناسره یا ارزشمند و بی­ارزش است. بنا بر پژوهش حاضر، متون مقدس پیش­گفته متناسب با جهان­بینی مخاطبان نخستین خود برای بیان موثر آن دسته از مقاصد و آموزه­های تربیتی و فرهنگی که به امور انتزاعی مرتبط هستند از زبان استعاری بهره برده­اند. توجه نکردن به این زبان و ویژگی­های آن می­تواند مفسران را گرفتار مفاهیم جاافتاده­ای کند که در طی سده­ها در تفاسیر تکرار شده­اند و یا اساساً در سده­های بعدی در جهان اسلام شکل گرفته­اند.