جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

استعاره یکی از عمومی‌ترین و پرکاربردترین فرآیندهای شناختی است که می‌تواند بازنمود ویژگی‌های فرهنگ و ایدئولوژی یک جامعه یا یک مکتب باشد. بر مبنای نظریه "استعاره مفهومی"، در استعاره‌ها و عبارات زبانی‌شان، شناخت و فرهنگ با یکدیگر درمی‌آمیزند و به یک ترکیب مفهومی واحد بدل می‌شوند و آن‌چه را که استعاره مفهومی می‌نامیم به همان اندازه که شناختی است، ماهیت‌های فرهنگی نیز دارد. براین اساس شکل‌گیری استعاره‌های مفهومی قرآن کریم را با فرهنگ عصر نزول مرتبط دانسته و در پژوهش حاضر با روش تحلیلی-تطبیقی، با مقایسه عبارات استعاری در دو بخش اشعار جاهلی و آیات قرآن کریم، تبیین جدیدی از گفتمان ارتباط قرآن و فرهنگ عصر نزول به‌دست آمده است. قرآن کریم جهت ساخت استعاره‌های مفهومی خود از فرهنگ عصر نزول بهره گرفته و با تحول در حوزه‌های مقصد استعاره‌ها، محوریت دنیا و زندگی مربوط به آن را در استعاره‌های اشعار جاهلی به محوریت توحید در عبارات استعاری خود تغییر داده و با ترسیم جهان‌بینی وحی درون استعاره‌ها، فرهنگ نوینی را پایه‌گذاری کرده است. از دیگر نتایج این پژوهش این است که نظریه "متأثر بودن وحی از فرهنگ عصر نزول" را نفی می‌کند.

قرآن کریم شامل ظهور گسترده استعاره‌ها از جمله استعاره‌های مکان می‌باشد که تاکنون با رویکرد سنتی به استعاره، به جنبه بلاغی برخی از آنها اشاره و از استعاری بودن برخی دیگر غفلت شده است. امروزه استعاره به عنوان یکی از الگوهای شناختی زبان و مبنای نظام فکری می‌تواند عاملی برای مباحث میان‌رشته‌ای گردد و نگرش قرآن درباره جهان‌هستی را از مبدأ تا معاد عرضه کند. لذا به‌کارگیری روش معناشناسی شناختی جهت تبیین جدیدی از استعاره‌های مکانی قرآن ضرورت می‌یابد. بر همین اساس حرکت، اندازه و فاصله از مفاهیم بنیادین مکان به عنوان حوزه مبدأ انتخاب و از نیمه دوم قرآن کریم، با استناد به معنای پیکره‌ای واژه‌ها، عبارات استعاری استخراج شدند و نام‌نگاشت‌‌های طبقه‌بندی شده بر مبنای مفاهیم حوزه مقصد، با کمک منابع لغوی، تفسیری و شناختی توصیف و با کمک اشعار جاهلی، نسبت استعاره‌های مکانی قرآن کریم با فرهنگ عصر نزول بررسی گردید و در نهایت بسامد مفاهیم در حوزه‌های مبدأ و مقصد، کاربرد مفاهیم حوزه مبدأ در عبارات استعاری مکان، انسجام منفرد و ترکیبی در استعاره‌ها، مورد تحلیل شناختی قرار گرفت و مشخص گردید سه کلان استعاره «هدف مقصد است»، «اهمیّت اندازه است» و «ارزش فاصله است»، دلالت‌های متفاوتی را در قرآن پذیرفته‌اند و موجب انسجام استعاره‌های مفهومی با حوزه‌های مبدأ حرکت، اندازه و فاصله گردیدند. همچنین مشخص گردید که تبیین استعاره‌های قرآن در چارچوب نظریه معناشناسی شناختی علاوه بر تصحیح برخی اشکالات و رفع برخی شبهات تفسیری، قادر است، انسجام متن قرآن را تأیید و جهان‌بینی حاکم بر استعاره‌های مکانی قرآن را نیز تدوین نماید.

نظم و انسجام در قرآن کریم از دیرباز مورد توجه بسیاری از اندیشمندان جهان اسلام بوده‌ است و تاکنون نظریاتی مانند "نظریه نظم" و "نظریه وحدت موضوعی قرآن" در این راستا شکل‌گرفته است. امروزه نیز برمبنای نظریه انسجام متنی، در مطالعات روش‌شناسی متن، می‌توان عواملی که اجزای تشکیل‌دهنده متن را به هم مرتبط می‌سازد و سبب انسجام و هماهنگی آن می‌شود، بررسی کرد. براین اساس، در مقاله حاضر، ابتدا ارتباط عبارات استعاری قرآن برمبنای نظریه استعاره مفهومی، مورد بررسی قرار گرفته و تحلیل شناختی استعاره‌های مفهومی فاصله، اندازه و حرکت، سه نوع انسجام: انسجام تحت یک استعارة کلان، انسجام میان چند جنبه از یک مفهوم منفرد و انسجام ترکیبی استعاره‌ها را نشان داده‌است. سپس بر مبنای نظریه انسجام متن، مشخص شد این استعاره‌ها به‌عنوان گره‌های انسجامی، بیانگر نوعی ارتباط معنایی میان اجزاء متن هستند که آنها را از گسستگی و ناهماهنگی در موضوع حفظ می‌کند. همچنین هم‌پوشی موجود میان اهداف استعاره‌ها نشان داد، چگونه زبان استعاری قرآن همه مفاهیم و اندیشه‌های خود را در مسیر هدف اصلی خویش انسجام بخشیده است. این انسجام استعاری پیوستگی آیات را از محدوده سوره‌ها به‌کل متن تعمیم می‌دهد و اعجاز ادبی متن قرآن کریم را از زاویه‌ای جدید بیان می‌کند.