جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مسئله غایت و علل غایی در افعال الهی به علت ارتباط مستقیم آن با بحث فاعلیت حق یکی از اساسی ترین مباحث در حوزه فلسفه و کلام است که مورد اختلاف متکلمین و فیلسوفان مسلمان نیز بوده است. وجه اختلافی این مسئله انکار یا عدم انکار غرض و غایت در افعال الهی و در نتیجه علت غایی بودن خداوند و عدم آن است. و در اهمیت این موضوع همین بس که اتخاذ هرگونه موضعی در این خصوص نقش بسزایی در تکوین جهان بینی آدمی و تعیین جهت حیات فکری و علمی او دارد. از داعیه داران انکار این مسئله، مشرب فکری اشاعره و از جمله آنها فخر رازی است که بااستناد به ادله عقلی عمومیت غایتمندی افعال الهی و لزوم غرض در آن را نفی می کند و در مقابل این مشرب متکلمین و فیلسوفان شیعه و از جمله آنها صدرالدین شیرازی است،که با تعریف حقیقت داعی،عینیت علم الهی با ذات حق وفاعلیت بالتجلی حق تعالی این مسئله را اثبات ونظرات فخر رازی رارد می نماید.