جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کنکاش در ماهیت رابطه علم و دین، به مثابه دو خاستگاه مهم معرفت بشری، همواره در کانون توجه اندیشمندان حوزههای فکری مختلف قرار داشته است. این رابطه اما با قرار داشتن در معرض تفاسیر متعارض و متنافر، دستخوش فراز و فرودهای بسیار بوده و هیچ‌گاه معنای صلب و ثابت و ایستایی نداشته است. با این همه، صاحبنظران، با طرح مدل‌ها و نظریه‌های متنوع، به انحاء گوناگون، سعی در تبیین این رابطۀ حقیقتاً پیچیده داشته‌اند. هدف از مقاله حاضر، تحلیل و واکاوی این نظریه‌ها و آراء متکثر است. بدین منظور، ابتدا به تأسی از مدل متأخر الکساندر، انواع روابط چهارگانه متصور میان علم و دین اعم از «تضاد، تفکیک، ترکیب و تکمیل» در پرتو آراء و مباحث نظری مرتبط توصیف می‌شوند و سپس رهیافتی نومایه و بدیع در این زمینه مطرح می‌شود که با فراروی از شیوه‌های رایج فهمِ رابطه علم و دین، توان آن را دارد که مناسبات و پیچیدگی های این رابطه را در پرتوی دیگرگونه آشکار سازد.