جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

واسازي يکي از رويکردهاي نوين در عرصة روش‌هاي کيفي پژوهش است که کاربست‌هاي فراواني در علوم گوناگون داشته است. اين رويکرد کيفي، ضمن به‌کارگيري انتقاد بنيادين در خوانش متن‌ها و بررسي پديده‌هاي گوناگون، روابط ناعادلانه و سلسله‌مراتبي ميان مفاهيم و پديده‌ها را نشان مي‌دهد و زمينه‌اي براي ارتباط دوسويه و عادلانه‌تر را فراهم مي‌کند. اين روش پژوهشي، چگونگي کاربست انديشه‌هاي فلسفي و ورود آنها به عرصه پژوهش‌هاي کيفي را نشان مي‌دهد. «واسازي» را مي‌توان به‌عنوان روشي کيفي براي بررسي پديده‌ها و مفاهيم مختلف به‌کار گرفت. اين پژوهش، واسازي را براي بررسي اهداف تربيتي مدنظر قرار داده، تعيين اين اهداف را با نگاه به ضرورت‌هاي واسازي مورد تحليل قرار مي‌دهند. کاربست اين ديدگاه در موضوعات آموزشي و تعيين اهداف تربيتي بيانگر اين است که اهداف تربيتي تعيين‌شده براي نظام آموزشي بايد ناظر بر عدالت بوده و عناصر فراموش‌شده و حاشيه‌اي هر جامعه را مدنظر قرار دهند. همچنين پرورش تفکر انتقادي بايد در رأس برنامه‌ها و اهداف تربيتي قرار گيرد. بايد توازن ميان اهداف حفظ شده و اين اهداف در نسبتي منطقي و موجه با هم قرار گيرند و از شکل‌گيري روابط سلسله‌مراتبي سخت و تغيير‌ناپذير ميان آنان جلوگيري شود. در نهايت، مي‌توان به ضرورت به‌کارگيري زبان هنري و ادبي در امور آموزشي و تهيه محتوا اشاره کرد و اهداف تربيتي را ناظر بر اين اصل تهيه کرد تا رسيدن به آنها راحت‌تر شود و با به‌کارگيري زيبايي‌ها و جذابيت‌هاي ادبي و هنري، آموزش را جذاب‌تر و پذيرفتني‌تر کرد تا ميزان تحقق اهداف نزد دانش‌آموزان و معلمان بيشتر شود.