جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در طول تاریخ، بسیاری از فیلسوفان، شاعران، دانشمندان و نویسندگان در باب مفهوم عشق سخن گفته‌اند و نظریه‌پردازی کرده‌اند اما عشق پدیده‌ای نیست که فقط طالب اذهان مفهوم‌ساز و نظریه‌پرداز باشد. عشق ماجرایی است که آثارش در ملموس‌ترین بخش‌های حیات بشری آشکار است و با همه‌ی پنهانی‌اش از پیداترینِ چیزها برای آدمی است. به‌راستی آیا می‌شود انسانی را یافت که زمانی درگیر این ماجرا نشده یا دست کم با این پدیده اندک آشنایی حاصل نکرده باشد؟

از دیدگاه الن بدیو، فیلسوف معاصر فرانسوی، ریاضیات هستی­شناسی است و نظامی اصل موضوعی بر پایه­ی نظریه­ی مجموعه­ها یگانه شکل اندیشیدنِ ممکن به هستی بما هو هستی است. بدین­قرار، در فلسفه­ی الن بدیو علاوه بر به خدمت گرفته شدنِ اصول موضوع ریاضی، مفاهیمی که در سنت هستی­شناسی فلسفی می­شناسیم دگرگون می­شوند و با مفاهیمی از نظریه­ی مجموعه­ها گره می­خورند یا تناظر می­یابند؛ گرچه باید تأکید کرد که هستی در فلسفه­ی او نه شکلی ریاضیاتی دارد نه ابژه­ای ریاضی است. می­توان گفت دشوارترین بخش فلسفه­ی بدیو همین مبحث هستی­شناسی است، شاید تا حدی، به این دلیل که برای احاطه بر آن ­باید هم با سنت فلسفی غرب آشنا بود و هم با نظریه­ی مجموعه­ها. مضاف بر این، بدون داشتن درک درستی از مباحث فنیِ او در هستی­شناسی نمی­توان درک کاملی از بدنه­ی فلسفه­ی او داشت. در این مقاله، نخست نظام ریاضیاتی و اصل موضوعی مورد نظر بدیو تا حد ممکن تشریح می­شود و سپس برخی از مفاهیم بنیادین فلسفه­ی او بر پایه­ی نسبت­شان با مفاهیم متناظر در نظریه­ی مجموعه­ها بیان خواهد شد تا از رهگذر روشن شدنِ بنیادهای ریاضیاتی فلسفه­ی وی، معلوم گردد که او چگونه از طریق ریاضیات به هستی می­اندیشد.