جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تاريخ مسيحيت در ميان نژاد عرب طولاني و متمايز است، از زمان مسيح تا حال حاضر امتداد داشته و ويژگي ها و روش هاي فكري آن در حال توسعه است. تاريخ آن با اسلام در هم تنيده شده، چنانكه در عبادات و تعاليم، زبان عربي به عنوان زبان اصلي به كار گرفته شده است. اين به آن معنا است كه مسيحيت عرب مدت طولاني از كليساهاي ديگر جدا بوده و نوشته هاي آن براي بيشتر مسيحيان ديگر مناطق ناشناخته مانده است. تعريف دقيق مسيحيت عرب آسان نيست. در يك تعريف كلي مي توان آن را مربوط به مسيحياني دانست كه عبادات و آموزه هاي ايماني شان به زبان عربي بوده است. همچنين اين تعريف شامل مسيحيان سرياني و قبطي مي شود كه عربي را به عنوان زبان روزمره خود انتخاب كرده بودند. چنين تعريف نسبتا كلي اي مسيحياني را كه در شبه جزيره عربستان يا در امتداد مرزهاي شرقي قلمرو روم بودند، در بر مي گيرد؛ در آخر شامل مسيحياني مي شود كه در منطقه مركزي عرب زندگي مي كردند و تا زمان حاضر اعتراف به ايمانشان را در قلمرو اسلامي ادامه داده اند.

در روایات بسیاری بر محبت اهل‌بیت: تأکید شده است. دراین‏میان، روایاتی که بر محبت علی علیه‌السلام ترغیب می‌کند و آن را مایۀ رستگاری انسان می‏داند، بیش از همه است. یکی ازاین‌روایات، حدیث «حبّ علی‌بن‌ابی طالب علیه‌السلام حسنه لا تضرّ معها سیئه...» است. مضمون عجیب این حدیث موجب شده دانشمندان در این موضوع دیدگاه‌های گوناگونی برگزینند. در این مقاله با روش نقلی و تحلیل عقلی به بررسی و نقد سه دیدگاه اصلی رد حدیث و تأثیر محبت به علی علیه‌السلام در رستگاری انسان؛ محبت به علی سبب آمرزش گناهان صغیره؛ محبت به علی علیه‌السلام سبب اجتناب از همۀ گناهان، پرداخته‏ایم و سپس نظریۀ مختار را تبیین کرده‏ایم که محبت علی علیه‌السلام، اساس دین و معیار ایمان است و دوستدار ایشان که قهراً مسلمان است، دچار ضرر اصلی که عذاب اخروی یا خلود در آن است، نمی­شود؛ اگرچه در دنیا و برزخ کیفرهایی می­بیند