جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : ایده فلسفه در زمان وحشت، ساعاتی پس از حملات 11 سپتامبر متولد شد و تنها چند هفته بعد زمانی که جیوانا بورادوری با یورگن هابرماس و ژاک دریدا در نیویورک سیتی در مصاحبه‌های جداگانه برای ارزیابی اهمیت آن نشست، محقق شد. مخرب ترین اقدام تروریستی که تاکنون انجام شده است. این کتاب نشان‌دهنده برخورد بی‌سابقه‌ای بین دو تن از تأثیرگذارترین متفکران عصر ماست، زیرا در اینجا، برای اولین بار، هابرماس و دریدا بر تضاد متقابل خود غلبه می‌کنند و توافق می‌کنند که در کنار هم ظاهر شوند. همانطور که این دو فیلسوف آنچه را که ما فکر می‌کنیم درباره تروریسم می‌دانیم، جدا می‌کنند و دوباره سرهم می‌کنند، از لفاظی‌های آشنای اجتماعی و سیاسی که به طور فزاینده‌ای بین خیر و شر دو قطبی شده است، جدا می‌شوند. در این روند، ما دو تا از بزرگترین عقلای قرن را در حال کار تماشا می کنیم.

چند ساعت پس از حمله هاي تروريستي ۱۱ سپتامبر و تنها چند هفته پس از آن، جيووانا بورادوري در شهر نيويورك با يورگن هابرماس و ژاك دريدا جداگانه به گفتگو نشست. هابرماس و دريدا در اين گفتگوها به ارزيابي اهميت زيانبارترين حمله تروريستي كه تاكنون رخ داده است پرداخته اند. اين گفت وگو حاصل عرصه رويارويي ميان دو تن از تأثيرگذارترين متفكرين روزگار ماست كه در آن هابرماس و دريدا براي نخستين بار بر تعارض خود چيره شده اند و پذيرفته اند كه در كنار يكديگر ظاهر شوند. بورادوري در پيشگفتار كتابي كه از اين گفت وگوها فراهم آمده، خاطرنشان مي كند كه فلسفه مي تواند سهم بسيار ارزشمندي در فهم تروريسم داشته باشد. همانگونه كه آسيب هاي بار آمده از استعمار، تماميت خواهي و يهودي سوزي تاريخ سده بيستم را رقم زد، تاريخ سده بيست ويكم نيز با تروريسم جهاني رقم خورده است. هر يك از اين گفتگوها، به همراه نوشته اي در نقد آن، ابعاد چالشي را كه پيش روي ماست بررسي مي كند. گفتگوي هابرماس نوعاً فشرده، موجز و به گونه اي برازنده سنتي ست، گفتگوي دريدا، از سوي ديگر، خواننده را با خود در مسيري درازآهنگ، پرپيچ و خم و پيش بيني نشدني پيش مي برد. با اين حال، گاه همسويي هاي نامنتظره در ميان آن دو سربرمي آورد. هر دو عميقاً نسبت به مفهوم «تروريسم» بدگمان اند، و گذار از قوانين بين المللي كلاسيك - كه بر الگوي دولت - كشور استوار است - به نظمي جهان - وطن بر پايه اتحاد قاره اي را ضروري مي بينند. دريدا و هابرماس در حين شكافتن و بازبستن عناصر مجموعه آنچه كه ما به گمان خود درباره تروريسم مي دانيم، به تدريج از زبان بازي معمول و آشناي اجتماعي و سياسي كه به گونه اي فزاينده در ميان خير و شر قطبيده شده است، فاصله مي گيرند.