جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از عوامل موثر بر تفسیر قرآن با توجه به تلاشهای مفسران، پی جویی از معانی مفردات قرآنی است که البته در مواردی به دلایلی چون عدم توجه به معنای دقیق ریشه، وجود اشتراک لفظی در برخی واژه ها، خلط معنای حقیقی از مجازی و عدم تفکیک معنای اصلی از ثانویه اختلافاتی هم بین مفسران بوجود آمده است. مقاله حاضر در صدد تبیین نقش واژه شناسی در تفسیر قرآن کریم است که با رویکرد تکامدپژوهی صورت گرفته و هدف آن بیان دستاوردهای واژه شناسی در عرصه تفسیر است که پس از بررسی ریشه ای واژگان مختلف به ویژه تکامدها، با روش استنباطی و استدلالی صورت گرفته است. قابل ذکر است که به جهت محدودیتهای مطالعاتی تکامدها، بررسی اشتقاقهای واژه در زبان عربی و معادل یابی آن در زبانهای خواهر، در کشف معنای واژه اثرات قابل توجهی داشته است. از دستاوردهای واژه شناسی می توان به کاهش احتمالات تفسیری، نقد علمی تفاسیر و اصلاح ترجمه ها، شکل گیری نظریات جدید تفسیری، رهیابی به مطالعات میان رشته ای و امکان تفسیر آیات با بهره مندی از ظرفیتهای معنایی واژه در زبانهای دیگر اشاره کرد.

با توجه به نیازسنجی و مطالعات نوین صورت گرفته در حوزه علوم قرآنی به بررسی و کشف روابط حاکم بر هم نشین های دوتایی در قرآن کریم پرداخته ایم. این پژوهش در چهار فصل تنظیم شد.فصل اول کلیات و مفاهیم بود.در فصل دوم به بررسی هم نشینی اسماء الهی و فصل سوم به بررسی هم نشینی مکمل های قرآنی پرداختیم.فصل چهار هم به بررسی هم نشینی متضادها در قرآن کریم اختصاص یافت و پس از نتیجه گیری در پیوست ها تمام موارد در قالب جدول و نمودار ارائه گردید.