جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫اين پژوهش در طي پنج فصل، به مقايسه مباني انديشههاي شيعه و سکولاريسم پرداخته و اساس مباني عدالت اجتماعي را از منظر اين دو ديدگاه بررسي نموده است. در کليات اين پژوهش، تعاريفي از مفاهيم عدالت اجتماعي، شيعه، کلام شيعه، سکولار و الهيات سکولار بيان شده است. سپس عدالت اجتماعي از نظر کانت، مارکس و رالز، به عنوان نمايندگان ديدگاه ليبراليسم وديدگاه علامه طباطبايي، شهيد صدر و شهيد مطهري به عنوان نمايندگان ديدگاه شيعه بيان شده است. تعريف کانت از عدالت عبارت است از: محدود کردن آزادي هر فرد، به گونهاي که آزادي او با آزادي افراد ديگر هماهنگ شود؛ تا جايي که در چارچوب قانون عام امکان پذير باشد. مارکس عدالت اجتماعي را به معناي مساوات و برابري گرفته است و عدالت را به بعد مادي و اقتصادي آن فروکاسته است و رالز عدالت را به مثابه انصاف دانسته است. عدالت اجتماعي از نظر علامه اين است که با هر يک از افراد جامعه، طوري رفتار شود که مستحق آن است. شهيد صدر در بيان عدالت اجتماعي اسلام معتقد است که اسلام نظام توزيع ثروت در جامعه اسلامي را از عناصر و تضمينهايي بهرهمند کرده است که قادر بر تحقق بخشيدن به عدالت اسلامي باشد. پس از اين مطالب، مباني کلامي عدالت اجتماعي در انديشه شيعه و در پي آن مباني الهياتي عدالت اجتماعي در انديشه سکولاريسم بيان شده است. در پايان بيان شده است که مکتب شيعه و سکولاريسم، هر دو به مقوله عدالت اجتماعي به عنوان يک راهبرد اساسي در حيات اجتماعي پرداختهاند. در اين زمينه توصيههاي ليبراليسم عبارتاند از: حمايت از استقلال فردي، دولت حداقل، و تنظيم روابط اجتماعي. در مقابل، نگرش شيعي عدالت را شيوه مديريت و ربوبيت آفرينش و ملاک و معيار حکمت عملي و قوام فضايل اخلاقي و تبلور «صراط مستقيم» و ملاک مشروعيت نظام سياسي و نيز محور احراز پستهاي سياسي، اجتماعي و ديني ميداند. همچنين به اين نکته نيز اشاره شده است که درک متفاوت از عدالت، ناشي از تفاوت در مباني کلامي يا متافيزيکي است.