جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫در اين تحقيق آموزه‌هاي ادعيه امام سجاد( از دو بعد اخلاقي الهي، و اخلاقي اجتماعي مورد توجه قرار گرفته است. ادعيه امام سجاد( را نمي‌توان در ارتباط عادي با خدا و رفع گرفتاري خلاصه کرد بلکه اين ادعيه در دو حوزه اخلاقي تربيتي و اعتقادي است. در حوزه ارتباط انسان با خدا از مهم‌ترين آثار دعا مي‌توان به معرفت اسما و صفات الهي، خودشناسي، اعتراف به وابستگي خويش به خدا، قرب به معبود و بيان راز دل اشاره کرد. در حوزه فردي، دعا تسکين‌دهنده آلام روحي و رواني، برطرف کننده امراض جسمي، نگراني و اضطراب ناشي از عدم توجه به دين مي‌باشد. درخواست بالاترين درجه ايمان و محبت الهي با تکيه بر عنايات الهي و ستارالعيوب بودنش، جلب محبت ديگران در سايه الهي، توجه به عذاب و عفو الهي، درخواست توفيق عبادت و بندگي که افتخار اولياست، بازگشت از گناه به باب رحمت الهي با توجه به ضررهاي گناه و ثمرات توبه، بعد اخلاقي الهي ادعيه است. اما در بعد اخلاقي اجتماعي مي‌توان به نوع رابطه فرزندان با والدين و احترام و احسان به آن‌ها، دعا براي والدين، رعايت کمال ادب در گفتار و رفتار، و مهرباني و شفقت نسبت به آن‌ها اشاره کرد. همچنين خوش‌خلقي که بهترين عطيه الهي است وموجب جلب محبت و تکفير گناه و آسايش در زندگي است از ديگر آموزه‌هاي اخلاقي اجتماعي است. درخواست کرامت نفس در سايه مکارم اخلاق، و دوري از رذائلي همچون حسد در امور مادي و معنوي، که موجب سلب آسايش و دفع ايمان است، از ديگر آموزه‌هاي اين ادعيه است. مواردي چون عدم توجه به خدا، تخفيف حق الهي، اعراض از خدا، دروغ، ناسپاسي، عدم معاشرت با اهل علم و معاشرت با اهل باطل و عدم محبوبيت نزد خدا نيز در دعاهاي امام سجاد( عامل سلب توفيق از انسان شمرده شده است.