جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

همیشه وصیت در آخرین برهه‌های زندگی اهمیتی خاص می‌یابد که چه نکاتی را با کوله‌بار تجربه گذشته و قطع امید از زندگی در آینده، متذکر می‌شوند. این مسئله در مورد انبیای الهی پررنگ‌تر است؛ چرا که اکمل خلق‌اند و کلامشان متصل است به وحی و سرچشمه انوار حقیقت یکتا خالق هستی و نیز دلسوزترین اشخاص به بندگان خدا هستند. حال، این سفارشها در مورد نبی خاتم (صلی الله علیه و آله) دارای اهمیت بیشتر است؛ از آن جهت که اکمل خلق‌اند و أقرب ایشان به خداوند یکتا و با درگذشت ایشان نزول وحی الهی هم پایان می‌گیرد تا پایان دنیا .....وصیت این بزرگان به عنوان سنگ اساس، جهت تشکیل خلافت و شناخت خلیفه بر زمین است و از زمان آدم (ع) و تا روز قیامت خواهد بود و حجتی بر مردم جهت استدلال انبیاء و اوصیاء باشد و انبیاء همت و تأکید زیادی بر آن داشتند و هیچ پیامبری به سوی خدا نشتافت مگر اینکه وصیت خود را هنگام وفاتش باقی گذاشت که در آن خلیفه یا پیامبری را که بعد از او می‌آید مشخص کرده است‌.در منابع سنی و شیعه حدوداً به چهار خطبه از ایشان در فاصله زمانی سال دهم هجری و سال یازدهم هجری از حجهالوداع تا پایان عمرشان اشاره شده است و نیز گفتارهای خاص آن بزرگوار خطاب به خواص از اصحاب و خانواده و وصیشان که بررسی و تحلیل محتوایی این وصایا نشان می‌دهد که ایشان بیشترین نکات مورد وصیت و سفارششان تمسک به ثقلین و تعیین و معرفی أوصیایشان و توصیه‌های اخلاقی و رعایت حقوق بوده است.