جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدایت به معنای نشان دادن راه درست برای رسیدن به مقصد کمال می‌باشد. موجودات و به خصوص انسان همواره به هدایت و راهنمایی خداوند برای شناخت مسیر صحیح حرکت خود نیاز دارند. در واقع هدایت لازمه‌ی خلقت است . هدایت الهی به دو صورت تکوینی و تشریعی می‌باشد. هدایت تکوینی الهی همه‌ی هستی را در برمی‌گیرد و شامل همه‌ی موجودات می‌شود. خداوند با این هدایت بین خود و موجودات ارتباط برقرار کرد و آنان را تحت تربیت خود قرار داد. انسان موجودی ست که علاوه بر هدایت تکوینی از هدایت تشریعی برخوردار است که این قسم از هدایت توسط پیامبران انجام می‌گیرد و متّکی بر وحی الهی می‌باشد. هدایت یک اصل مهم برای زندگی موجودات می‌باشد. با این توصیف، این پژوهش در پی آن است تا با روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع دینی و تکیه بر معارف علوی(ع) به تبیین هدایت و انواع آن بپردازد تا با شناخت آن گامی در جهت کمال برداریم. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که خداوند بر اساس هدایت خویش مسیر حرکت هر یک از موجودات را مشخّص کرده است. انسان که اشرف مخلوقات می‌باشد از هدایت ویژه‌ای برخوردار است. خداوند ایشان را علاوه بر بهره‌مند کردن از هدایت تکوینی، از نعمت عقل بهره‌مند کرده است که با استفاده از آن می‌تواند مسیر کمال را بیابد ولی عقل به تنهایی قادر به شناخت بسیاری از امور نیست، لذا خداوند پیامبران را برای هدایت به سوی بشر فرستاد تا به وسیله‌ی وحی آسمانی آنان را راهنمایی کنند و پس از ختم سلسله‌ی نبوت توسط پیامبر اسلام(ص)، آنان را بدون راهنما رها نکرد و امامان را برای هدایت به سوی انسان‌ها فرستاد.