جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

نفاق در اصطلاح به‌معنای اظهار ایمان در ظاهر و عدم پذیرش آن در باطن است. تفاوت نفاق با دروغ آن است که در نفاق میان ظاهر و باطن تفاوت وجود دارد، اما در کذب و دروغ میان گفتار و واقعیت تضاد وجود دارد. همچنین تفاوت نفاق با تقیه در آن است که نفاق کفر را با هدف افساد پنهان می‌کند، اما تقیه ایمان را برای حفظ جان و اصلاح امور مخفی می‌نماید. بیماری روح، آرزوی کسب قدرت، ترس از حاکم، طمع، نادانی، حقارت، اطلاع‌رسانی نادرست، خلف وعده، خیانت، ایمان ظاهری به خدا و معاد، و فریب‌کاری از معیارها و عواملی است که نفاق را ایجاد می‌نماید. از صفات منافقین نیز می‌توان به سرگردانی، فرصت‌طلبی، ترس دایمی، ظاهر فریبنده، سخنان جذاب و فصیح، تنگ‌نظری و ناشناس بودن، اشاره کرد، که با تشویق به منکر و بازداشتن از نیکی‌ها، فراموشی خدا و فسق فعالیت می‌کنند. منافقان در زمان رسول خدا(، از ابزارها و شیوه‌هایی مانند حیله، اتخاذ موضعی متفاوت نسبت به سایر مسلمانان، تشکیل جلسات سری بر ضد پیامبر، تفرقه‌افکنی، تمسخر مقدسات، تبلیغات سوء و سرزنش مسلمانان استفاده می‌کردند. در عرصه فرهنگی و سیاسی منافقان به نشر اکاذیب میان سپاه اسلام، تهمت به افراد پاک‌دامن، تشکیک در شریعت، و ترور پیامبر اقدام می‌کردند. پس از پیامبر اسلام(، آن‌ها از شیوه‌هایی چون تخلف از سپاه اسامه، انکار رحلت پیامبر، تلاش برای زدودن خاطره غدیرخم، ایجاد وحشت، جعل حدیث، ممنوعیت بیان و نگارش احادیث نبوی، ترویج برتری نژادی عرب، ترویج حکایات تورات و انجیل، و برجسته‌سازی شخصیت نااهلان استفاده می‌کردند. در عصر حاضر نیز رسانه‌های گروهی غربی نفاق را پشت پرده تبلیغات و با شعار حقوق‌بشر، دموکراسی، آزادی و روشن‌فکری، مخفی کرده‌اند. برای رهایی از نفاق هماهنگی گفتار و عمل، حفظ وحدت مکتبی، امر به معروف و نهی از منکر، افشای ماهیت منافقان و برخورد قاطع با آنان، راه‌کارهایی مناسب و مورد تأیید متون دینی است.