جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

توبه از بنیادهای حقوق جزای اسلامی است و در سایر مکاتب کیفری امروزی، نمونه آن دیده نمی‌شود. در حقوق کیفری اسلام توبه یکی از معاذیر قانونی معافیت از مجازات محسوب می‌شود بدین معنا که جرم واقع شده و مجرم دارای مسئولیت کیفری است اما رعایت پاره ای از مصالح و اعمال سیاست جنایی مناسب ایجاب می‌کند که از وی رفع مجازات شود. توبه در فقه پویای اسلام بارها توسط فقها و علمای سلف مورد بحث قرارگرفته است. قرآن در آیات متعدد انسانها را به توبه تشویق می‌کند. خداوند توابین را مساوی با مطهرین قرار داده و می‌فرماید.: «انّ الله یُحِبَّ التَوابین و یحب المتطهرین». ضمن اینکه یکی از سوره‌های قرآن به نام «توبه» نامگذاری شده است. توبه از نگاه فقهی با توجه به آثار بر دو قسم می‌توان تقسیم نمود: 1- توبه باطنی 2- توبه حکمی.امروزه جرم‌شناسان نیز معتقدند که جامعه نباید صرفا به دنبال اعمال مجازات باشد بلکه باید هدفش از مجازات بازگرداندن مجرم به آغوش جامعه و اصلاح رفتار وی باشد. حال با امعان نظر به کلیات بحث توبه این سوالات به ذهن می‌رسد. ارکان و شرایط توبه ای که یکی از معاذیر معاف کننده از مجازات می‌باشد چیست؟ آیا جایگاه و نقش توبه در همه جرائم یکسان است؟ آیا توبه در همه جرائم موجب سقوط مجازات می‌شود؟ نظر فقهای اهل سنت در این باره چیست؟تأثیر توبه در جرائم حق‌الله و حق‌الناس به چه شکل است؟ در ین پژوهش سعی بر این است که توبه را به عنوان یک تأسیس حقوقی از منظر حقوق جزای ایران فقه جزایی اسلامی اعم از امامیه و اهل سنت در پرتو قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 مورد بررسی قرار دهیم.