جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی

فارسی  |   العربیه  |   English  
telegram

در تلگرام به ما بپیوندید

public

کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
header
headers
پایگاه جامع و تخصصی کلام و عقاید و اندیشه دینی
جستجو بر اساس ... همه موارد عنوان موضوع پدید آور جستجو در متن
: جستجو در الفبا در گوگل
جستجو در برای عبارت
مرتب سازی بر اساس و به صورت وتعداد نمایش فرارداده در صفحه باشد جستجو
  • تعداد رکورد ها : 2
نقد عقلانیت حداکثری از دیدگاه علامه طباطبائی "ره"
نویسنده:
محمدباقر امینی
نوع منبع :
رساله تحصیلی
منابع دیجیتالی :
وضعیت نشر :
ایرانداک,
فهرست گزیده متکلمان،فیلسوفان و عالمان شیعی :
چکیده :
از نظر علامه طباطبایی دیدگاه تعارض و تمایز عقل با دین از استحکام لازم برخوردار نیست و عقل و دین با هم تعارضی ندارند و مطابق هم اند. در رابطه میان ایمان و عقل، ایمان در اصل تعقل هیچ دخالتی ندارد. آنچه که متعلق تفکر و تعقل قرار می گیرد متعلق ایمان است نه خود ایمان. مرحوم علامه طباطبایی معتقد است: گزاره های که متعلق ایمان قرار می گیرد باید علمی و یقینی باشد. تمام گزاره های عقلی توجیه گر گزاره های ایمانی می باشد ولی از آن طرف تمام باورهای دینی تنها توسط عقل اثبات و توجیه نمی گردد. در رابطه با اثبات و باورهای دینی توسط عقل بطور کلی در جهان مسیحیت سه نظریه تحت عنوان ایمان گرایی، عقل گرایی انتقادی و عقلانیت حداکثری مطرح است دیدگاه ایمان گرایی، ایمان را مقدم بر عقل می داند. آگوستین می گوید: من ایمان می آورم تا بفهمم. دیدگاه عقل گرایی انتقادی معتقد است: سیستم های باور دینی می توانند و بلکه باید به لحاظ عقلانی نقادی شوند هر چند اثبات قطعی یک سیستم باور خاص غیر ممکن است. دیدگاه عقلانیت حداکثری معتقد است: پذیرش عقلی و منطقی یک مجموعه باور دینی، منوط به امکان صدق عقلانی آن مجموعه است. برای توجیه عقلانیت حداکثری دو معنا متصور است: 1- عقل می تواند همه باورهای دینی را اثبات و توجیه عقلی نماید. 2- عقل فی الجمله قدرت اثبات و توجیه عقلی باورهای دینی را دارد. از نظر علامه طباطبایی معنای اول (قادر بودن عقل بر اثبات و توجیه عقلی همه ی باورهای دینی) مردود است. و معنای دوم (قادر بودن عقل بر اثبات و توجیه فی الجمله باورهای دینی) مورد قبول است.
نقد عقلانيت حداکثري از ديدگاه علامه طباطبايي
نویسنده:
‫محمدباقر امينی
نوع منبع :
رساله تحصیلی , کتابخانه عمومی
وضعیت نشر :
‫قم : ‫مرکز اطلاعات و مدارک اسلامي، معاونت پژوهشي، دفتر تبليغات اسلامي,
کلیدواژه‌های اصلی :
فهرست گزیده متکلمان،فیلسوفان و عالمان شیعی :
چکیده :
‫رابطه ميان عقل و دين، يا عقل و وحي، و همچنين جايگاه عقل در توجيه باورهاي ديني، از مسايل مهم کلام جديد است. در اين راستا، پژوهش حاضر با روش کتابخانه‌اي، ديدگاه علامه طباطبايي را درباره رويکرد عقلانيت حداکثري بررسي کرده است. نظريه عقلانيت حداکثري بر اين پايه استوار است که هر باور و اعتقادي ديني، اگر با عقل اثبات يا توجيه نگردد، و جميع عقلا را قانع ننمايد، هيچ‌گونه اعتبار ديني و ارزش معرفت‌شناختي ندارد. علامه طباطبايي که ديدگاه تعارض عقل و دين را از استحکام کافي برخوردار نمي‌داند، عقل و دين را مطابق يکديگر دانسته است. از نظر او، ايمان در اصل تعقل دخالتي ندارد، و آن‌چه متعلق تفکر قرار مي‌گيرد، خود ايمان نيست، بلکه متعلق ايمان است. علامه طباطبايي معتقد است گزاره‌هايي که متعلق ايمان قرار مي‌گيرد بايد علمي و يقيني باشد. همچنين تمام گزاره‌هاي عقلي توجيه‌گر گزاره‌هاي ايماني است؛ اما تمام باورهاي ديني توسط عقل اثبات و توجيه نمي‌شود. در جهان مسيحيت، پيرامون اثبات باورهاي ديني توسط عقل، سه رويکرد ايمان‌گرايي، عقل‌گرايي انتقادي، و عقلانيت حداکثري وجود دارد. ديدگاه اول، ايمان را مقدم بر عمل مي‌داند؛ از نظر ديدگاه دوم، نظام باورهاي ديني مي‌تواند، و بلکه بايد، توسط عقل نقادي شود، هرچند اثبات قطعي يک نظام باور خاص غيرممکن است. و ديدگاه عقلانيت حداکثري معتقد است که پذيرش عقلي و منطقي يک مجموعه از باورهاي ديني، منوط به امکان صدق عقلاني آن است. براي توجيه عقلانيت حداکثري، دو معنا متصور است: اول اين‌که عقل مي‌تواند همه باورهاي ديني را اثبات و توجيه نمايد؛ و دوم آن‌که عقل في‌الجمله قدرت اثبات و توجيه باورهاي ديني را دارد. از نظر علامه طباطبايي به‌دليل عدم احاطه عقل بر همه مقاصد دين، عدم انحصار اثبات باورهاي ديني در طريق عقل، اثرپذيري عقل از معلومات ذهني و عواطف، و عدم مصونيت عقل از خطا، معناي اول درست نبوده، اما معناي دوم پذيرفتني است.
  • تعداد رکورد ها : 2