جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مفوّضه که در اواسط قرن دومپدیدار گشتند، مدّعی شدند که پیامبر و أئمّه (ع) تنها مخلوقی هستند که مستقیما توسط خداوند آفریده شده‌اند؛ آفرینش سایر موجودات، تدبیر و اداره‌ی جهان اعم از رزق، احیاء، و اماته و تشریع، به آنها تفویض شده است. مطابق اخبار و روایات رسیده، أئمّه(ع) با شیوه‌های گوناگون، از مفوّضه و اندیشه‌ی آنها تبرّی جسته و با آن، مبارزه کرده‌اند. مع الوصف، مفوّضه در نشر اندیشه-ی خود به توفیقات زیادی دست یافتند، به نحوی که مقدار قابل توجهی از افکار آنها وارد جوامع روائی و سایر کتب شیعه گردید.أئمّه‌ی هدی ضمن مبارزه با جریان تفویض، برای نجات عده‌ای که ممکن بود، برای احتراز از تفویض، به تقصیر گرفتار شده از فضائل أئمّه(ع) و منزلت انسان کامل، غافل گردند و در نتیجه از هدایت و توجه به علت غایی آفرینش محروم گشته، دچار هلاکت و گمراهی شوند، همواره فضائل و منزلتخودو اهل‌بیت(ع) را گوشزد کرده، راه نیل به آن مقام را بندگی و عبودیت خداوند دانسته‌اند.این پژوهش با روش کتابخانه‌ای و بهره‌گیری از شیوه‌ی تحلیلی- توصیفی، ضمن تبیین ماهیت تفویض و ریشه‌ یابی تاریخی آن، برخی ازآثار آن را در مذهب شیعه بررسی کرده و در نهایت ولایت تکوینی را به عنوان خط مستقیم و حد فاصل میان تفویض و تقصیر، و نیز به عنوان محمل تعداد زیادی از اخبار و روایاتی که در فضایل شگفت‌انگیز أئمّه(ع) وارد شده، معرفی کرده است.