جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

علامه حسن‌ زاده آملی به عنوان فیلسوف و عارف مسلمان مباحث عمیقی درباره‌ی مسأله ی بهشت و جهنم مطرح کرده است. علامه حسن زاده بر پایه‌ی مبانی فلسفی ای همچون اصالت وجود و وحدت تشکیکی وجود، بهشت و جهنم را وجودات متشخص مشکک دانسته، و بر اساس مبانی عرفانیدای همانند: وحدت شخصی وجود، نَفَس رحمانی و تجلی اسما و صفات الهی، بهشت و جهنم را تجلی جمال و جلال الهی می‌داند که در هر مرتبه وجودی متناسب با آن مرتبه تجلّی خاصّی دارند.و از طرفی معتقدند که سه عالم تکوین و تدوین و انفس از هم جدایی ندارند و طبق اصل تطابق کونین بهشت و دوزخ راامری مستقل از انسان ندانسته؛ بلکه تجلّی علم و عمل و باطن انسان خواهد بودو پیروی از انسان کامل راه دستیابی به مراتب عالی بهشت است. و در نهایت مقصد نهایی انسان خدای بهشت آفرین است و نه خود بهشت.واژگان کلیدی: بهشت، جهنم، وحدت تشکیکی وجود، وحدت شخصی وجود، جمال و جلال، حسن زاده آملی.