جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

قرآن مجید، برترین و آخرین پیام خداوند و ارزشمندترین گوهر گران بهایی است که از پیامبر اکرم(ص)به جا مانده است. حجیت آن به دلیل این که کلام صاحب شریعت است، ذاتی است و هم چنین بیانگر حجیت سنت معصوم نیز هست. سنت به معنای قول، فعل و تقریر معصوم، تکیه گاهی است که همواره در فهم دین به آن استناد شده است و در ردیف قرآن از آن یاد کرده اند و به دلیل شأن و مرتبت خاصی که خداوند برای پیامبر خواسته و به ایشان عطا نموده، دارای حجیت ذاتی است. با توجه به پژوهش‌های بسیار و بررسی دیدگاه های گوناگونی که در این زمینه انجام گرفته، براساس نظریه ی برگزیده «اصالت توأمان قرآن و حجیت سنت»، رابطه و پیوند میان این دو منبع معرفت شناسی، رابطه ای دوسویه است. گرچه ظاهر قرآن حجت است، اما تمسک به آن، به فحص از دلیل متصل و منفصل یعنی قرآن و سنت نیازمند است. برای تبیین آموزه های دینی، یکی به کلیات می پردازد و دیگری وارد جزئیات می شود. گاهی قرآن به کمک سنت می آید و گاهی سنت به کمک قرآن. نتیجه ی این تعامل آن است که برای شناخت دین، وجود هر دو منبع در کنار هم ضروری است و هر یک بدون حضور دیگری نمی تواند تبیین کننده ی معارف دینی باشد.

تعاریف متعددی که از فرهنگ ارائه شده، بیشتر در پی تعیین گستره فرهنگ در موضوعات مختلف بوده است.همین امر، کارکرد و اثربخشی فرهنگ را با تناقض مواجه کرده است. در این پژوهش، فرهنگ به معنای پذیرش هایهنجار یافته )باورهای ارزش یافته که با التزام عملی همراه است( مورد تلقی قرار گرفته. با این تعریف، کارکرد مشخص و اثربخش برای فرهنگ می توان تصور کرد. تا مدت ها پیش تصور می شد که توسعه تنها جنبه اقتصادی دارد، امّا باشکست کشورهای به ظاهر توسعه یافته، فقدان فرهنگ بیشتر احساس شد و کارکرد فرهنگ در مقوله توسعه مورد توجه قرار گرفت. از طرفی با قبول پذیرش های هنجار یافته برای توسعه، نقش دین در فرهنگ و فرهنگ ساز بودن آنمحسوس تر گشت. با نظریاتی که از سوی متفکران غرب در مورد توسعه مطرح گشت، نیاز به تعریف الگویی مناسب ازسوی اسلام بیشتر احساس گردید. جهان بینی حاکم بر غرب ایجاب می کرد که توسعه تنها بر پایه اقتصاد گردش کند و موضوعات دیگر تحت تأثیر اقتصاد قرار گیرند امّا جهان بینی مبتنی بر آموزه های اسلامی ایجاب می کند تا محدودهاندیشه ما منحصر به این دنیا نباشد و به طبع آن ملاک های توسعه نیز متفاوت با ملاک های توسعه بر مبنای نگرش غرب باشد. بر این اساس توسعه مد نظر اسلام از مولفه ایمان، تقوا، علم و اقتصاد تشکیل شده و محدوده دیدی به مراتبوسیع تر و کامل تر نسبت به توسعه غربی را در بر می گیرد