جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در یک ، بیان استاد مطهری جدای علوم از فلسفه را بزرگترین ضایعه برای تاریخ علم شمرده‌اند، علوم به خاطر این انفکاک مجبور شده‌اند که بحث از موضوعات خود را کنار گذارده و به صورت اصول موضوعی از کنار آن بگذرند. به بیان دیگر علوم در دوران جدید بحث خود را از نیمه راه شروع کرده و تنها نیمی از مسایل را طرح و بررسی می‌کنند و نیمهء دیگر را که نیمه اولی و ابتدایی بوده و نیمهء دوم مبنی بر آن است کنار می‌گذارند مثلا" بحث از معرفت و تطور آن در جامعه‌شناسی دینی طرح می‌گردد، مبتنی بر بحث حقیقیت جامعه است . اما در علوم، بحث از هستی جامعه مفعول‌عنه واقع شده است و تنها به صورت پیش فرض هستی‌اش مقبول افتاده و سپس متفرعاتی بر آن بار شده است . تطور نظامهای سیاسی جامعه، تحول سیستمهای اخلاقی جامعه، تطور نظامهای اقتصادی جامعه و تغییر تاریخی نظامهای معرفتی جامعه، چگونه می‌تواند بدون ارتباط با هستی خود جامعه باشد. در نوشته‌های استاد مطهری تقریبا" همهء بررسیها با عقل ریشه‌یاب شروع می‌شود، روش تعقلی روش غالب تفکر ایشان است هر مسئلهء اجتماعی، قبل از هر تحلیل جامعه‌شناسانهء تحلیلی فلسفی می‌شود. مثلا" تبعیض‌ها و نابرابریهای اجتماعی، تنها در حد یافتن علل اجتماعی نابرابریها متوقف نمی‌ماند، بلکه ابتدا تفاوتها در هستی و سپس در جوامع و انسانها مورد بررسی قرار می‌گیرد.