جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از مباحثی که در نفس شناسی فلسفی همیشه مطرح بوده قوای نفس است. ملاصدرا نیز مانند دیگر فلاسفه برای نفس قوای متعددی قائل است. وی در بیان علت و ملاک تعدد قوای نفس، دو ملاک ارائه می دهد و بر اساس آن، قوای نفس را از یکدیگر متمایز می کند. در نفس شناسی ایشان رابطه ی قوا با نفس بر اساس مبانی ویژه ی او از جمله اشتداد وجود، حرکت جوهری، جسمانیه الاحدوث و روحانیه الابقا بودن نفس، توجیه پذیر است. وی برای قوه ی خیال جایگاه خاص قائل است و آن را مرتبه ای از مراتب نفس می داند که در مقاله ی حاضر به تشریح این دیدگاه و ارائه ی ادلۀ اثبات کننده ی آن پرداخته ایم. “رابطۀ نفس با قوا آنچه که طرح آن ضروری می باشد، این است که منظور صدرالمتألهین و دیگر حکمایی که تعدد قوا را بیان کردند، این نیست که درون انسان چندین قوه مستقل و مجزا از یکدیگر قرار دارد که هر یک کار خود را انجام می دهند و ارتباطی با نفس ندارند؛ بلکه منظور این است که ١۴٣ تمام آثار و افعال نفسانی مستند به نفس هستند، لیکن برخی از افعال نظیر احساسات ظاهری و باطنی ، با وساطت آلاتی که همان قوای نفسانی باشند، انجام می شوند و گروهی دیگر به طور مستقیم از نفس صادر می شوند، مانند ادراک حضوری نفس به ذات خود. صدرالمتألهین در بحث اثبات وجود حس مشترک بیان می کند که ما قائل هستیم که مدرک همه ادرکات در نفس حاصل می شود و اندام های بدن و مغز صرفا جنبۀ اعدادی ١۵٣ دارند و نفس را مستعد می کنند تا در عالم خودش به ادرک امور نائل آید، چون نفس را مدرک حقیقی می دانیم و باید غیر از قوه عاقله ، قوه نفسانی دیگری ، مانند حس مشترک وجود داشته باشد؛ چرا که در وجود خود دو نوع ادراک را می یابیم : ادراک کلیات و ادراک جزئیات که بنا بر قاعده «اتحاد مدرک و مدرک » باید دو نوع مدرک نیز داشته باشیم که یکی ، مدرک کلیات (قوه عاقله ) و دیگری ، مدرک جزئیات (حس مشترک ) باشد؛ به عبارت دیگر، چون نحوه وجود کلی غیر از نحوه وجود جزئی است و دو وجود متباین مورد ادراک قرار می گیرد، باید مرتبۀ ادراک کلیات در نفس غیر از مرتبۀ ادرک جزئیات باشد؛ بنابراین ، چاره ای جز پذیرفتن وجود قوه ای همچون حس مشترک نداریم .”

یکی از مباحثی که در نفسشناسی فلسفی همیشه مطرح بوده، قوای نفس است. ملاصدرا نیز مانند دیگر فلاسفه برای نفس قوای متعددی قائل است. وی در بیان علت و ملاک تعدد قوای نفس، دو ملاک ارائه میدهد و بر اساس آن، قوای نفس را از یکدیگر متمایز میکند. در نفسشناسی ایشان رابطۀ قوا با نفس بر اساس مبانی ویژۀ او از جمله اشتداد وجود، حرکت جوهری، جسمانیۀ الاحدوث و روحانیۀ الابقاء بودن نفس، توجیهپذیر است. وی برای قوۀ خیال جایگاه خاصی قائل است و آن را مرتبهای از مراتب نفس میداند که در مقالۀ حاضر به تشریح این دیدگاه و ارائه ادلۀ اثباتکننده آن پرداختهایم.

اثبات تجرد قوه خیال و اصول قائمه بر آن و بررسی و ارائه کارکردهای آن از مباحث مربوط به نفس و مقامات آن است. تحقیق و تبیین مسأله مذکور ارتباط مستقیم با اکثر مبانی فلسفی دارد. بدون تردید فلاسفه قبل از صدر المتألهین به بسیاری از این نکات پی نبرده‌اند و اگر هم پاره‌ای از این مباحث در کتب آنها دیده می‌شود چون همه قواعد مربوط به آن را ضبط نکرده‌اند، از رسیدن به حقیقت محروم مانده‌اند. صدر المتألهین در بررسی قوای نفس تجرد قوه خیال را اثبات می‌کند و دلائل ابن‌سینا بر مادی بودن قوه خیال را رد می‌کند. با اثبات تجرد این قوه و اثبات وحدت نفس با قوای نفس، مرتبه و صقعی به نام خیال متصل برای نفس مطرح می‌کند. خیال متصل از منظر ایشان جایگاه صور خیالی، صور منامیه و صور جزئی دریافتی از عالم غیب است. قوه خیال از نظر ملاصدرا دارای توانایی‌های خاص است از جمله نفس با کمک این قوه در مرتبه خیالی خود صور خیالی را ابداع و خلق می‌کند علاوه بر این توانایی حفظ و نگهداری دریافتهای غیبی و وحیانی نیز ویژه این قوه است. با اثبات تجرد قوه خیال بقاء آن در معاد نیز توجیه می‌شود و با بقاء آن در معاد، معاد جسمانی تبیین می‌شود که خود از شاهکارهای صدر المتألهین است. در تحقیق حاضر ابتداءً به بررسی جایگاه قوه خیال در بین سایر قوای نفس پرداخته می‌شود و ادله‌ای که بر تجرد آن اقامه گردیده مطرح می‌شود، سپس کارکردهای این قوه در مباحثی چون ادراک، دریافت امور غیبی، معاد جسمانی مورد مداقه فلسفی قرار می-گیرد.