جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آشنایی با نحوه ورود اسلام در کشور مسلمان بحرین که سومین کشورشیعی بعداز ایران وعراق می باشد دارای اهمیت فراوانی است . لذا دراین پژوهش به سیر وروداسلام دربحرین ازآغازتاپایان قرن پنجم پرداخته شده است .بارجوع به منابع جغرافیایی مشخص گردیدکه مقارن ورود اسلام ،برتمامی سرزمین‌های واقع درسواحل غرب وجنوب خلیج فارس،بحرین اطلاق می‌شد.سپس،بارجوع به منابع معتبرتاریخی ،کلامی،فقهی ودیدگاه های محققین وبادقت درویژگیهای اقتصادی،سیاسی،فرهنگی به چگونگی سیرگسترش اسلام به صورت مفصل پرداخته شدویافته های تحقیق نشان می دهد که ۳عامل باعث گسترش وتثبیت اسلام دربحرین شده است که عبارتند از؛۱-

شیعه از زمان پیدایش تا دوران حیات امام موسی کاظم (ع) از نوسانات زیادی برخوردار بوده در این میان نقش امام در تثبیت و شکوفایی تشیع بی بدیل می باشد. به طوری که هم در تربیت شاگردان و مبارزه با خلفای بنی عباس که به دنبال تضعیف تعالیم و سنت پیامبر(ص) برآمده بودند و همچنین سیره ی نظری و عملی امام به عنوان الگویی برای افراد هم عصر خود از اهمیت زیادی برخوردار است.تحقیق حاضر، با تکیه به روش تاریخی و اسنادی درصدد آن است تا با توجه به منابع اصیل و متقن با این فرض که امام (ع) نقش مهمی در تثبیت تشیع داشته است این دوران را به تصویر بکشد.در این میان مهم ترین نتیجه ی تحقیق، الگوبرداری از شخصیت ایشان در ارائه ی مدلی صحیح در پیروی از تشیع راستین می باشد.

برای اینکه زوایای زندگی امام حسن(ع) و روشی را که ایشان در دوران خلافت خود دنبال می کردند برای همگان روشن شود هیچ چاره ای نیست مگر اینکه شرایط قبل و بعد از دوران حکومت ایشان را نیز مورد بررسی قرار داد برای همین از نامه نگاری های دوران امامت حضرت علی(ع) با دشمنان اسلام که در راس آنها معاویه قرار داشت شروع نموده تا به زمان امام حسن مجتبی رسیده و پس از آن نامه های امام حسین(ع) را به فرزند معاویه مورد بررسی و ارزیابی قرار داده تا برای همگان کاملا روشن شود که هر سه امام هدفشان فقط حفظ اسلام و نجات جان شیعیان و مسلمانان از دسترسی دشمنان به ایشان بوده است ولی هر کدام از ایشان روش های متفاوتی را مد نظر خودشان قرار دادند که در نوع خود و در آن شرایط بی نظیر بود. از جمله موضوع صلح امام حسن(ع) که علی رغم تفکر عده ای از مردم نه تنها از روی عدم توجه به امور حکومت و امامت نبوده بلکه صلح در آن زمان نشانه هوشیاری و زیرکی امام حسن(ع) نیز بوده است و تنها راه زنده نگه داشتن اسلام و شیعیان در آن زمان همین راه بوده که به صورت مفصل در این تحقیق به آن پرداخته شده است.

در تاریخ ایران پس از اسلام ظهور سلسله صفویه نقطه عطفی است مهم؛ زیرا که پس از قرنها ، ایران توانست با دستیابی مجدد به هویت ملی ،‌ به کشوری قدرتمند و مستقل در شرق اسلامی تبدیل شود. حکومتی که صفویان در اوایل قرن دهم هجری برپا کردند یک حکومت مذهبی و بر پایه تشیع بود. با تأسیس این حکومت مقطع جدیدی در تاریخ ایران گشوده شد .رفتار افراطی شاه اسماعیل و فرزندانش واکنش تند عثمانی ها و ازبکان را در شرق و غرب کشور به دنبال داشت و به تعامل سیاسی و نظامی آنان بر ضد دولت صفوی انجامید . گریختن بسیاری از علما و دانشمندان اهل سنت به کشورهای همسایه و ایجاد اختلاف بین دو گروه مهم اسلامی از آثار زیان بار سیاست مذهبی شاه اسماعیل و برخی از جانشینانش بود . این پژوهش بر روش مرسوم در حوزه مطالعات علوم انسانی و خاصه تحقیقات تاریخی اتکا دارد . یعنی با استفاده از شیوه کتابخانه ای و گرد آوری داده های نوشتاری و پالایش و سنجش آن با براهین منطقی کوشیده است تا به رهیافتی نوین در این زمینه دست یابد .نتیجه به دست آمده از تحقیق حاضر ، خاطر نشان می سازد که مناسبات فرهنگی و اجتماعی اهل تسنن و تشیع وابسته به سیاستهای اجرایی پادشاهان و چگونگی رفتار آنان در مقابل مذهبی خاص می باشد زمانی که تعصبی خاص نسبت به مذهبی مد نظر نباشد، همگان در صلح و آرامش و مسالمت آمیز زندگی خواهند کرد . در غیر این صورت تعاملات آنان نیز دستخوش دگر گونی خواهد شد و تعاملات اجتماعی و فرهنگی آنان به پایین ترین حد خود تنزل خواهد کرد . در زمان صفویان نیز این تعاملات به هم خورد،وشیعه و سنی در مقابل یکدیگر قرار گرفتند.

رسول اکرم (ص) برای همه ی مسلمانان و برخی اهل کتاب، به عنوان یک انسان کامل و یک اسوه ی ایده آل محسوب می شوند. گفتار، کردار، رفتار و حتی پندار پیامبر مد نظر تمامی مسلمانان می باشد. در قرآن ایشان به عنوان اسوه ی حسنه و یک انسان کامل به مردم معرفی شده است.به چند دلیل مسلمانان علی رغم تمامی محدودیت ها، من جمله منبع کتابت و دشمن طبقه حاکم بعد از پیامبر، با نوشتن و تحریر سیره رسول اکرم (ص)، به تدوین سیره پیامبر پرداختند و این حرکت ،یعنی نوشتن سیره پیامبر به دست صحابه و عالمان دینی و تاریخی، مانع از بین رفتن سیره نبوی شد. درمقابل طبقه ی حاکم و جریان های مختلف سیاسی و دینی ماند امویان، به دلیل غرض ورزی های سیاسی و قومی، به کتابت درآوردن خصوصیات و فضائل پیامبر اکرم (ص) به دست سیره نویسان مخالفت می کردند و به جعل حدیث و تحریف روایات می پرداختند. بدینوسیله فضیلت های پیامبر و اهل بیت را منکر و برای خود و طایفه شان، فضیلت های دروغین و احادیث جعلی می ساختند.کوشش مسلمانان در تدوین سیره پیامبر و جمع آوری حوادث تاریخصدر اسلام، منجر به پیدایش مکاتب تاریخ نگاری و تدوین سیره های بزرگی از رسول گرامی، اصحاب کبار آن حضرت گردید.بررسی تطور و تحولات این کوشش ها، کاری است که در این نوشتار بدان پرداخته شده است.رسول اکرم (ص) برای همه ی مسلمانان و برخی اهل کتاب، به عنوان یک انسان کامل و یک اسوه ی ایده آل محسوب می شوند. گفتار، کردار، رفتار و حتی پندار پیامبر مد نظر تمامی مسلمانان می باشد. در قرآن ایشان به عنوان اسوه ی حسنه و یک انسان کامل به مردم معرفی شده است.به چند دلیل مسلمانان علی رغم تمامی محدودیت ها، من جمله منبع کتابت و دشمن طبقه حاکم بعد از پیامبر، با نوشتن و تحریر سیره رسول اکرم (ص)، به تدوین سیره پیامبر پرداختند و این حرکت ،یعنی نوشتن سیره پیامبر به دست صحابه و عالمان دینی و تاریخی، مانع از بین رفتن سیره نبوی شد. درمقابل طبقه ی حاکم و جریان های مختلف سیاسی و دینی ماند امویان، به دلیل غرض ورزی های سیاسی و قومی، به کتابت درآوردن خصوصیات و فضائل پیامبر اکرم (ص) به دست سیره نویسان مخالفت می کردند و به جعل حدیث و تحریف روایات می پرداختند. بدینوسیله فضیلت های پیامبر و اهل بیت را منکر و برای خود و طایفه شان، فضیلت های دروغین و احادیث جعلی می ساختند.کوشش مسلمانان در تدوین سیره پیامبر و جمع آوری حوادث تاریخصدر اسلام، منجر به پیدایش مکاتب تاریخ نگاری و تدوین سیره های بزرگی از رسول گرامی، اصحاب کبار آن حضرت گردید.بررسی تطور و تحولات این کوشش ها، کاری است که در این نوشتار بدان پرداخته شده است.

بنا بر باور شیعه امامیه ائمه معصومین(ع) نور واحد بوده و یک هدف و مقصود که همانا هدایت مردم است را دنبال می-نموده‌اند. اما هر یک از امامان دوازدهگانه، در شرایط زمانی و مکانی خاص می‌زیستند، از جهات مختلف سیاسی، فکری، فرهنگی با یک دیگر متفاوت بوده‌اند. مهمترین هدف از این نوشتار، تبیین جریان‌های غالب فکری در عصر زندگانی امام حسن عسکری(ع) خصوصا در دوره امامت ایشان است. مبارزات و مواضع سیاسی ائمه(ع) در برابر جریان-های بنی امیه و بنی عباس منطبق با شرایط حاکم بر جامعه بود. امام حسن عسکری(ع) نیز در دوران امامت خویش با توجه به اعمال محدودیت‌های سیاسی و خفقان از طرف حکومت عباسی از راه‌های مختلف به اتخاذ مواضع سیاسی منطقی پرداخته‌اند، در پژوهش حاضر به شرایط سیاسی حاکم بر دستگاه خلافت عباسی و سیاست خلفای عباسی نسبت به امام (ع) و شیعیان آن حضرت پرداخته می‌شود .