جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف این پژوهش مطالعۀ رابطة هوش معنوی، دینداری و بخشندگی با سازگاری اجتماعی دانشجویان سال اول است. نمونة پژوهش 327 نفر از دانشجویان کارشناسی سال اول دانشگاه ارومیه هستند که به صورت نمونه گیری «تصادفی خوشه ای» از بین جامعة دانشجویان سال اول انتخاب گردیدند. برای جمع آوری داده ها، از مقیاس «سنجش دینداری» سراج زاده، مقیاس «سنجش هوش معنوی» بدیع و همکاران، مقیاس «سنجش بخشش» والکر و گارسوخ، مقیاس «سنجش سازگاری اجتماعی» بیکر و سیریاک استفاده شد. داده های به دست آمده با بهره گیری از ضریب همبستگی و رگرسیون سلسله مراتبی تجزیه و تحلیل شد. نتایج این مطالعه نشان داد هوش معنوی، دینداری، بخشش و مؤلفه های آنها با سازگاری اجتماعی رابطه ای مثبت معنادار داشته، قادرند سازگاری اجتماعی را پیش بینی و تبیین کنند (37/0=R2 و 01/0=P). بر این اساس، می توان نتیجه گرفت متغیرهای دینداری، هوش معنوی و بخشندگی نقش تعیین کننده ای در تطابق دانشجویان سال اول با محیط دانشگاه و مسائل و مشکلات آن دارند. از این رو، می توان با تمرکز بر متغیرهای پیش بین این تحقیق برنامه هایی کارآمد برای ارتقای سازگاری اجتماعی فراهم کرد.

این تحقیقبر آناست تا به تبیین فلسفه بازی بپردازد. منظور از فلسفه بازی در این تحقیق،بیان چیستی، چرایی، چگونگی آن است. در راستای تحقق این هدف، .ابتدا مبانی انسان شناسی و معرفت شناسی بازی متناظر با آموزه های دینی اسلام از منابع معتبر استخراج گردیده است، سپس دیدگاه های اندیشمندان در خصوص بازی سازگار بامبانی مورد نظر مورد بحث قرار گرفته و بر اساس آن چیستی بازی یعنی ماهیت آن شامل تعریف و ویژگی های بازی؛ چرایی شامل ضرورت و هدف بازی؛ و چگونگی شامل ارکان و اصول مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس مبانی مورد نظر تعریف بازی عبارت است از: " فعالیتی هدایت شده و هدفمند، که به صورت آزاد و لذت بخش انجام می گردد و از طریق آن، توانایی و استعدادها، احساسات و عواطف کودک با کسب مراتبی از شناخت بروز و ظهور می یابد.طی این جریان شکل گیری هویت وامر تربیت کودک در ابعاد مختلف فردی و اجتماعی متناظر با ساحت های مختلف، ضمن حفظ کرامت و توجه به محدودیت ها به صورت عادلانه صورت می گیرد." وویژگی های بازی شامل کرامت، فعالیتی آزاد، فعالیتی در جهت ظهور احساس و عواطف کودک، شکل دهنده شخصیت و هویت کودک، برانگیزاننده توانایی کودک، فعالیتی که کودک با آن مراتبی از شناخت را کسب می کند، فعالیتی نیازمند جهت دهی و هدایت، فعالیتی که باعث رشد و تربیت جنبه فردی و اجتماعی کودک می گردد،فعالیتی که به محدودیت ها توجه دارد، می باشد. ضرورت بازی شامل نیاز کودک به مورد کرامت واقع شدن، نیاز کودک به آزادی، نیاز او به جستجو و کنکاش، نیاز کودک به توجه به عواطف و احساساتش، نیاز کودک به اجتماعی شدن، نیاز او به هدایت مندی، نیاز به شکل گیری شخصیت، نیاز کودک به ظهور و بروز توانایی هایش، نیاز به استفاده از حس و خیال در شناخت و نیاز او به شناخت محدودیت هایش؛ و نیز هدف بازی که خودِ بازی است،تبیین گشته است. و در نهایت چگونگی بازی شامل ارکانی مانند خانواده، مهد کودک و کودکستان،مدرسه و رسانه؛ و نیز اصولی مانند، عزتمندی، همراهی والدین و مربیان با کودک در بازی، آزادمنشی، مسئولیت پذیری، خردورزی، پرورش عواطف، اجتماعی بار آوردن کودک، هدایتگری کودک، تحول پذیری شخصیت کودک، غنی کردن محیط، توانمند سازی کودک، شناخت پذیری کودک، ارتقاءشناخت حسی در کودک، پرورش خلاقیت، توجه به محدودیت ها استخراج گردیده است.کلمات کلیدی: بازی، فلسفه بازی، مبانی انسان شناسی، معرفت شناسی

این پایان نامه با هدف مقایسه اندیشه‌های تربیتی ژان‌ژاک روسو و جان دیویی به بررسی اندیشه‌های فلسفی و تربیتی آنان پرداخته است این بررسی نشان داد که: در زمینه اندیشه‌های فلسفی در یک دیدگاه کلی بین این دو در طبیعت‌گرایی شباهت وجود دارد اما طبیعت‌گرایی روسو بسیار رنگ مذهبی و تربیتی به خود گرفته است ، اندیشه‌های او درباره جهان خدا با طبیعت‌گرایی دیویی که به ماده‌گرایی علمی - یکی از شعب طبیعت‌گرایی نزدیک است تفاوت دارد. از این رو آنان هر کدام در دو سوی طیف تفکر فلسفی طبیعت‌گرایی قرار میگیرند. در توجه و تاکید هر دو به تجربه شباهت دیگری دیده میشود. آنان آدمی را در جریان تجربه موجود فعل پذیر صرف نمیدانند بلکه به ذهن در جریان تجربه اهمیت میدهند. اما دیویی با ترکیب مفهوم تجربه با تجربه علمی و روش علمی معنای وسیعتری به تجربه داده است . در زمینه‌های دیگر اندیشه‌های فلسفی مانند خدا، انسان، مذهب اخلاق بین آنها تفاوت دیده میشود اما در اندیشه‌های تربیتی همانندیهای بسیاری بین این دو فیلسوف وجود دارد که عبارتند از: کودک محوری، فعالیت کودک ، ارزش تربیتی بازی، نقش رغبتها در آموزش و پرورش ، تربیت اخلاقی و انضباط، برنامه و محتوا و روش . در مواردی هم ناهمانندی در اندیشه‌های تربیتی آنان دیده میشود که عبارتند از: طبیعت کودک ، تربیت منفی، اجتماع و تربیت مراحل تربیت ، تربیت دینی، نقش معلم، هدف و معنی آموزش و پرورش

ارزشیابی کیفی مقوله ای نو است که اکنون در پژوهشهای آموزشی مطرح می باشد لذا ضرورت دارد زیر بنای فلسفی هر ایده نویی رامورد کندو کار و بررسی قرار داد. تا در سیر اجرایی موفقیت آن تضمین گردد.هدف این پژوهش بررسی نقد مبانی معرفت شناختی ارزشیابی کیفی بر اساس معرفت شناسی علامه طباطبایی (ره)به عنوان یک فیلسوف اسلامی می باشد.دراین پژوهش ارزشیابی کیفی به عنوان یک ارزشیابی مطرح در جهان امروزی معرفی گردیده و مطالبی حاوی عناوین و تعاریف آن ، جنبه های فلسفی و نقاط قوت وضعف آن در مقایسه با روش های کمی ارائه شده است.توجه به جنبه های فلسفی ارزشیابی از آن جا نشأت می یابدکه ارزش یابی آموخته ها با برخی مقوله های فلسفی چون معرفت شناسی در پیوند و ارتباط است. لذا در پژوهش حاضربا استفاده از روش تحقیق توصیفی – تحلیلی، سه دیدگاه ، فلسفی زیر بنایی معرفت شناسی که ارزشیابی کیفی بر آن ابتناء دارد و از پارادایم های تحقیق محسوب می شوند مورد واکاوی قرار گرفته است. این سه پارادایم تحقیق عبارتند از : پارادایم تفسیری ، نظریه انتقادی و پسا ساختارگرایی . سپس مبانی معرفت شناسی مبتنی بر این سه پارادایم تحقیق در سه مولفه ماهیت شناخت ، روش شناخت و معیار شناخت تبیین گردیده درنهایت از منظر معرفت شناسی علامه طباطبایی (ره)بر اساس سه مولفه پیشین بررسی شده است. در راستای نقد و بررسی پارادایم های کیفی از منظر معرفت شناسی علامه طباطبایی می توان بیان نمود که ایشان با تفکیکامور حقیقی از امور اعتباری، آنچه را که پارادایم های کیفی در رابطه با مسائل اجتماعی ، سیاسی ، علمی ، فرهنگی و شرایط خاص محلی و ... مطرح می نمایند در زمره ادراکات اعتباری قرار می دهند. علامه طباطبایی ادراکات اعتباری را به دو دسته ، اعتباریات عام و اعتباریات خاص تقسیم می کند،سپس در دسته اعتباریات خاص ، اعتباریات پیش از اجتماع و اعتباریات پس از اجتماع را قرار می دهد . بر این اساس ایشان تغییرات اجتماعی و تحولات جهانی را بر اساس مقتضیات زمانی ، پیشرفت و نوآوری علوم می پذیرند.لذا پژوهشهای علمی و آموزشی از جمله ارزشیابی کیفی در رسته ادراکات اعتباری پس از اجتماع قرار می گیرد. بنابراین با توجه به عنایت و هدف اصلی تعلیم و تربیت که همانا فعلیت یافتن قوای انسان کامل و تخلق به اخلاق الهی است می توان ارزشیابی کیفی را در عرصه های پژوهشی و علمی مد نظر قرار داد .

چکیده ندارد.

با توجه به پیچیدگی های توسعه جوامع و روابط انسانی،امروزه نیاز به اخلاقی که بتواند در خلوت افراد هم راهنمای آنها به سوی تعالی باشد، بیش از گذشته است.در قرن بیست ویکم با توسعه تکنولوژی ارتباطی، به اعماق تنهایی و فردیت افراد هم نفوذ شده است. بنابراین اخلاق وپایبندی به اصول اخلاقی می تواند مخاطرات این توسعه را به حداقل رساند .اصولی برای تأمین حقوق پایه و اساسی بشریدر جامعه جهانی تدوین وتحت عنوان "حقوق بشر وشهروندی" منتشر شده است ؛اماانتشار واطلاع رسانی این حقوق به خودی خود مانع ظلم وحق کشی ها نشده است،عنصر لازم انتفاع از آن؛ پایبندی همه انسانهااعم از حاکم وتحت حاکمیت به اصول اخلاقی خصوصاً اصول حقوق بشر رایج جهانی است.آگاهی به این اصول و عمل به آنها موجب پیدایش رابطه شهروندی درجامعه می شود. تکلیف ومسولیت آحاد افراد جامعه به وضوح بیان می شود.شهروندی پذیرفتن مسولیت ومسئول فعال بودن است"کلکم راعٍ ٍوکلکم مسئولٌ عن رعیته"[پیامبر اسلام(ص)].اسلام حقوق بنیادی انسان وطبیعت را به رسمیت شناخته و از طریق تعالیم شرعی و اعتقادی به پیروانش این حقوق را جاری می سازد.در مقاطع اولیه صدر اسلام از مدینه النبی تا حکومت علوی نمونه های موفقی از اجرای این قوانین متعالی ومترقی موجوداست.مستندات تدوین شده در فصل چهارم همه دلالت بر نگرش جامع اسلام به تکامل انسان وجامعه است.با تکریم ذاتی انسان و رازش دادن به میزان تقوای او(إن اکرمکم عندالله أتقیکم)یعنی کرامت اکتسابی؛قائل شدن آزادی های قانونمند برای او،دعوت به عدالت ورعایت عدالت بر او،یکسان دانستن همه انسان ها در قبال قانون و تکالیف،جایز دانستن رفاه و مالکیت برای او تا آنجا که به کسب مدارج تکامل انسانی او لطمه وارد نکند و نهایتأ تأمین امنیت لازم برای دستیابی به همه این موارد، الگوی مناسبی برای توسعه و رعایت شهروندی مسئولیت پذیر ارائه نموده است.الگویی که اسلام برای نیل به این هدف ارائه نموده مبتنی برکرامت اکتسابی انسان است.انسان اعم از حاکمیت و تحت حاکمیت باتقوی ورزی به این حقوق مبنایی دست خواهد یافت.تقوی یعنی عدالت در رفتار وگفتار،تقوی یعنی احترام به آزادی انسانها،تقوی یعنی مساوات و یکسان انگاشتن دیگران ،تقوی یعنی آبادی مزرعه دنیا برای دستیابی به آخرتی آباد(الدنیا مزرعه الآخره)و نهایتأ تقوی یعنی رضایت خالق و مرضی شدن انسان با تقوی قرب الی الله وصول به آرمان برتر.