جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

گذشت که معادل آن در فرهنگی دینی ما واژه های عفو، صفح و غفران است از جایگاه والائی برخوردار می باشد و در جایی معنی پیدا می کند که انسان قدرت بر انتقام دارد. انسان های با گذشت به مغفرت و رحمت الهی دست یافته و از پاداش های اخروی بهره مند می شوند و هرچه این صفت الهی در ایشان رشد کند آنان را به سوی کمال و نایل شدن به مقام محسنین و قرب الهی سوق می دهد و در پرتو فضیلت اخلاقی دشمنان سرسخت به دوستان صمیمی بدل می گردند و جلو تسلسل ناهنجاریها و خشونتها گرفته می شود و آرامش در نهاد خانواده و اجتماع جریان می یابد. و اهمیت این بحث و پرداختن آن به این معنا نیست که اسلام خشونت را مطلقا مردود می داند، چون در برابر کفار معاندان و آن مواردی که احقاق حق و نشر عدالت جز با اعمال خشونت ممکن نیست اسلام شدت عمل را لازم می داند. راه رسیدن به این خلق الهی این است که در فضای روح بخش آیات قرآن کریم قرار گیریم و دستورات الهی را بر صفحه جانمان حک کنیم؛ و سرزمین دل را با معرفت، شناخت و ایمان آبیاری نموده و در پی کسب تقوی باشیم. با سلاح صبر و بردباری به جنگ دیو درون رفته و با استفاده و رفتن در پناهگاه الهی از شر شیطان نفس خودمان را برهانیم، از سیره انبیاء و اولیاء بهره مند و ممارست و مداومت بر عفو و گذشت را از یاد نبریم اگر می خواهیم به عفو الهی دست پیدا کنیم که در سایه گذشت از دیگران می توان مشمول مغفرت پروردگار شد.