جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

موضوع تحقیق، ریا از دیدگاه قرآن و سنت می باشد. برای گردآوری این تحقیق از منابعی همچون بحارالانوار، کافی، جامع السعادات، قلب سلیم و تفسیرهای مختلف از جمله تفسیرالمیزان، تسنیم و... استفاده شده است. این تحقیق به روش کتابخانه ای و فیش برداری صورت گرفته است. آنچه در کل می توان از این تحقیق ارائه کرد این است که: ریا از اصناف جاه است، زیرا جاه نیز طلب منزلت و اعتبار در قلب هاست. ریا ممکن است به وسیله هریک از اموری مثل بدن و حالات بدنی، هیات، گفتار و نوشتار، عمل و اوصاف عبادت صورت بگیرد. قابل ذکر است ریا در عقاید از جمیع اقسام ریا سخت تر و عاقبتش بدتر و ظلمتش بیشتر است. بسیار اتفاق می افتد که شخص ریاکار خودش هم ملتفت نیست که ریا در اعمال او رخنه کرده و اعمالش ریایی و ناچیز است. زیرا مکاید شیطان و نفس به قدری دقیق و باریک است و صراط انسانیت به طوری نازک است که تا انسان موشکافی کامل نکند متوجه صحت یا بطلان اعمالش نمی شود. اصل و منشأ ریا نفاق است، البته می توان سبب های دیگری چون حب جاه، مال دوستی، احساس حقارت، اغفال و فریب مردم و تزویر در دین برای آن ذکر کرد. باید توجه داشت که ایمان به خدا غیر از علم به اوست زیرا ممکن است عقل به وسیله برهان چیزی را درک کند، ولی قلب تسلیم آن نشده باشد و علم بی فایده گردد. انسان باید در کارهای خود دقیق شود و آنها را براساس نیت خالص انجام دهد و در خود جستجو کند تا اگر نشانه های ریاکار در او هست درصدد رفع برآید. از جمله نشانه های ریاکار این است که زمانی که مردم او را می بیند نسبت به انجام عبادت بانشاط است و هرگاه تنهاست نسبت به آن کسل است و دوست دارد مردم او را در تمام کارهایش ستایش کنند. انسان باید هوشیار باشد تا مبادا فریب نفس خود را بخورد و کارهای خیر را به سبب این که مبادا از روی ریا انجام شود ترک کند. انسان اگر بداند ریا چه مصالح باطنی را از او سلب می کند و چه محرومیت هایی را در دنیا از توفیقات و در آخرت از قرب و منزلت خدا برای او به بار می آورد به فکر علاجش می افتد. از جمله مظاهر ریا می توان به خانه، سفره، استخدام، تکریم، و محبت ریایی اشاره کرد. از جمله خطرهای ریا نفاق، کفر، ترک عمل، گناه، دروغ، تلبیس و استهزاء است. ریا از بین برنده عبادت است، زیرا عبادت در اصل باید برای خدا انجام شود و دخالت دادن دیگران در عبادت منافی با اصل بوده و بالطبع عمل منافی با اصل از بین برنده ماهیت است. البته باید دانست ریای پس از عمل موجب بطلان آن نمی شود، زیرا عمل در جای خود صحیح و کامل انجام شده و ریای بعدی وضع آن را تغییر نمی دهد. انفاق نیز یکی از عبادت هاست که ریا در آن بیشتر از سایر عبادات راه می یابد، در انفاق باید به روحیه انفاق کننده و کسی که مورد انفاق قرار می گیرد توجه داشت و نکات لازم را در نظر داشت. قابل ذکر است اگر نیت خالص باشد مسرت از مشاهده دیگران، تقلید از دیگران و خودآرایی برای اظهار نعمت و بی نیازی، جزء استثنائات ریا هستند و ریا محسوب نمی شوند. نتیجه این که عملی که به قصد خودنمایی و تسخیر قلوب مردم باشد ریا محسوب می شود و خدا آن عمل را نمی پذیرد، هرچند آن عمل بزرگ و نزد مردم ارزشمند باشد.