جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیدهمسئله شفاعت هم در الاهیات شیعی و هم در مسیحیت، در بحث کلی‌تر نجات شناسی، اهمیت زیادی دارد. جوهره‌ معنای شفاعت، این است که کسی یا چیزی واسطه بین دو نفر باشد تا توجه و نظر یک طرف را به دیگری جلب و از این طریق، خیرخواهی و محبت او را برای طرف مقابل تحصیل کند. همین معنا در این تحقیق مد نظر است که ببینیم در الاهیات شیعی و مسیحی چه کسانی، چگونه، کجا و بر چه اساسی رحمت و مغفرت الهی را برای انسان‌های دیگر جلب می‌کنند. در الاهیات شیعه، اولیاء الله اعم از انبیاء و ائمه ع و در درجه پایین‌تر افراد دیگری، واسطه فیض و رحمت الهی هستند که در این دنیا و در آخرت هم از طریق دعا که بر اساس وجاهت و آبرومندی در محضر خداوند است و هم از طریق مجرای فیض بودن که نتیجه قرار داده شدن ایشان توسط خداوند در این مقام است؛ رحمت و مغفرت الهی را برای انسان‌های واجد شرایط تحصیل می‌نمایند. در الاهیات مسیحی، عیسی مسیح ع که در مسیحیت راست‌کیشی هم خود خدا هم پسر خدا هم یک انسان و هم واسطه فیض خداست که نجات و عادل‌شمردگی و مصالحه را به ارمغان می‌آورد. مسیح واسطه فیض در این دنیا و قاضی روز قیامت است. همچنین روح‌القدس و حواریون واسطه‌هایی بین مسیح و انسان‌‌ها هستند.