جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«ذکر» در اصطلاح معارف اسلامی به معنای یادآوری خداوند به قلب و زبان است. «یاد خدا»سرچشمه قدرت روحی و معنوی انسان است و قرآن کریم، در مواضع متعدد، مسلمانان را به این امر مهم فراخوانده است تا از آثار و برکات آن برخوردار گردند؛همچنین از آفات فراموشی خدا و نسیان و غفلت از ذکرالهی، آنان را سخت پرهیز داده است، تا از زیانها ودشواریهای گوناگون ناشی از آن در امور دنیوی واخروی به دور مانند. هدف از این تحقیق، بازشناسی دقیق ذکر، ابعاد، آثار و مراتب آن است تا بتوان ذاکران حقیقی را چنانکه باید و شاید، شناخت، و بویژه طرزتلقی مسلمانان را از ذکر و ذاکران در عصر حاضرتصحیح و اصلاح نمود. برای این منظور، 500 پرسشنامه در میان فرهنگیان شیعی و سنی شهرستان تربت جام توزیع شد که پاسخهای گویا و نمودارهای روشنی از آنهادر فصل ششم تجزیه و تحلیل گردیده است