جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این تحقیق به دنبال بررسی نقش رفق و مدارای رهبری در جامعه‌پذیری و چگونگی کاربست آن توسط امیرالمؤمنین علیه‌السلام بر اساس گزاره‌‌های گردآوری شده از نهج‌البلاغه است که با بهره گیری از روشی توصیفی – تحلیلی به داوری گذاشته می شود؛ با این توصیف، در این پژوهش رابطه رفق و مدارا با جامعه‌پذیری بررسی شده ویافته ها زیر حاصل گردیده است : تأثیر رفق و مدارای رهبری در تربیت نیروها ؛ تاثیر رفق و مدارای رهبری دررفع کینه و اختلاف میان نیروها ؛ نقش نرمش در رهبری نیروها ؛ تاثیر گذشت هنگام قدرت وتوانایی در رهبری؛ وتاثیر رفق و مدارا در همدلی نیروها با رهبری؛ سپس حد و مرز مدارا در جامعه‌پذیر نمودن مردم بر اساس سیره امام علی ع بیان شده است.روش این پژوهش توصیفی –تحلیلی است که برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل محتوای متن گزاره‌‌ها بهره‌گرفته و محتوای اصلی این تحقیق، برگرفته از کتاب نهج‌البلاغه است.

در این مقاله سعى بر این است که ویژگى هاى رفتارى مدیران در حوزه ى ارتباطات، با رویکرد دینى در دو سطح ارتباطات مدیر با افراد زیر مجموعه و ارتباطات افراد زیر مجموعه با هم، تدوین و ارائه گردد. به همین منظور، بعد از بیان مفهوم ارتباطات، دو شخصیت بزرگ قرآنى، (حضرت ابراهیم(علیه السلام) و حضرت محمد(صلى الله علیه وآله))، به عنوان الگوهاى دینى معرفى و شیوه هاى ارتباطى آنان بررسى شده است. سپس به تبیین رویکرد دینى در ارتباطات سازمانى پرداخته شده و در دو حوزه ى ارتباطات مدیر با افراد زیر مجموعه و ارتباطات افراد زیرمجموعه با هم، ویژگى ها و عواملى استخراج شده که ما را به رویکرد دینى در این دو حوزه رهنمون مى شوند. ویژگى هاى مدیران در حوزه ى اول، یعنى ارتباطات مدیر با افراد زیرمجموعه، شامل رفق و مدارا، فرو نشاندن خشم و غضب و پرهیز از برخورد آمرانه; و عوامل مهم در مدل دینى ارتباطات افراد زیرمجموعه در برگیرنده ى مواردى هم چون روابط محبت آمیز، امر به معروف و نهى از منکر، روحیه ى همکارى و همیارى و سبقت در خیرات است.

در این مقاله با هدف واکاوی مدل « نرمش حداکثری و شدت حداقلی در رهبری امام علی علیه السلام، آموزه­‌های اسلامی بویژه گزاره­‌های علوی بررسی گردیده و در روشی اجتهادی تحلیل انجام گردیده است. یافته­‌های تحقیق نشان می­‌دهد که رهبری در رویکرد علوی با رهبری غیراسلامی با توجه به مبانی آنها متفاوت است. با مطالعه آموزه­‌های علوی، دو دسته از گزاره­‌ها مشاهده شده که دسته­‌ای بر مؤلفه نرمش و رفق مطلق و دسته دیگر بر اختلاط نرمش با مؤلفه شدت­ عمل تاکید می­‌ورزند و پس از جمع روایی نتیجه حاصله حکایت از این دارد که مدل «نرمش حداکثری و شدت حداقلی» می­‌تواند از تحلیل گزاره­‌های دسته اول و دوم اصطیاد گردد که این مدل دارای دو مؤلفه نرمش و شدت عمل است که بالطبع مؤلفه­‌های این مدل در پیوستاری اقتضایی دارای شدت وضعف خواهد بود.

الگوی قرآنی «باورمدار» دربرگیرنده اعتقادات در پوشش نگرش‌های ایمانی، کفری و منافقانه است که می‌تواند در طیفی سه سطحی، رفتارهای کارکنان آموزش در سازمان‌ها را واکاوی کند. در این مقاله، به منظور ارائه الگوی قرآنی باورمدار و کاربست آن در بررسی رفتارهای کارکنان آموزشی مطالعه‌ای با روشی توصیفی−تحلیلی انجام گردیده است؛ خاطرنشان می‌شود که به منظور گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه‌ای و اسنادی بهره‌گیری شده و ابزار جمع‌آوری اطلاعات، فیش‌برداری است؛ تحلیل یافته‌ها با روش «تحلیل محتوا ناظر به تحلیل اجتهادی» انجام پذیرفته است؛ نتایج بررسی‌ها در این پژوهش نشان می‌دهد که الگوی «باورمدار»، در قالب نگرش‌های اصلی، دربرگیرنده نگرش‌های ایمانی، کفری و منافقانه است که به‌عنوان یک سیستم دارای عناصر دروندادی (عنصر شناختی)، فرایندی (عنصر عاطفی) و بروندادی (عنصر رفتاری) است؛ در یک نتیجه‌گیری کلی می‌توان ادعا کرد که الگوی قرآنی «باورمدار» با مؤلفه‌های ایمانی، کفری و منافقانه در بررسی رفتارهای کارکنان آموزشی می‌تواند کاربرد داشته و توصیه گردد.

به طور کلی در هر محدوده جغرافیایی، گروههایی که تشابه فرهنگی و ساختاری دارند، از حیث تاریخ و آداب و سنن و زبان مشترک هستند و در یک سرزمین زندگی می کنند، ملت نامیده می شوند. برخی بر این باورند که میان ملت و مردم تمایز وجود دارد. مردم نامی عام برای هر گروه اجتماع انسانی و یک پدیده طبیعی ـ تاریخی است. مفهوم ملت و ملت گرایی در بینشهای مختلف متفاوت است. در نگرش امام راحل، مهمترین عامل در تحقق ملت گرایی، نظام ارزشی برگرفته از جهان بینی است. با توجه به این رویکرد، رهبر فقید انقلاب بر این باور است که در تحقق و ایجاد ملل اسلامی، نظام ارزشی نشأت گرفته از جهان بینی توحیدی می تواند عامل مؤثر باشد. در چنین طرز تفکری، ملی گرایی به مفهوم مصطلح امروزی آن مطرود است. به همین دلیل، کارایی ملت در نظر امام با انگیزه الهی محک می خورد و چنین ملت و مردمی شایسته خدمتگزاری اند. به عبارت دیگر، امام راحل خود را خدمتگزار این مردم می داند و فرضیه مدیریت بر قلوب را مطرح می سازد. بالطبع لازمه این نوع مدیریت که بر محور انگیزه الهی استوار است همگرایی مدیران (دولتمردان) با مردم به روشهای گوناگون است. برخی از این روشها عبارتند از: جلوگیری از ایجاد نارضایتی در سازمانها، عمل به موازین اسلامی، سخت گیری نکردن با مردم، شرکت دادن آنان در امور. رهبر فقید انقلاب بعد از ارائه این روش مدیریتی در عمل نیز آن را به محک تجربه گذاشت.

موضوع این پژوهش، پاسخگویی در جامعه با نگاهی به آموزه‌های علوی است و تلاش می‌کند به منظور دستیابی به تبیین پاسخگویی با روشی توصیفی – تحلیلی، به این پرسش پاسخ دهد که در رویکرد برگرفته از کلام حضرت امیر علیه‌السلام، چه مکانیزمی برای پاسخگویی کارگزاران و مدیران عالی در جامعه وجود دارد و اساساً توقع پاسخگویی از یکدیگر در تعامل‌های اجتماعی مبتنی بر چه خاستگاه‌هایی است؟ مقاله با بحثی در باره مفهوم نظارت و پاسخگویی آغاز می‌شود و در ادامه از هدف‌های پاسخگویی در بخش دولتی و گونه‌های متفاوت آن سخن به میان می‌آورد. هدف‌های پاسخگویی می‌تواند در برگیرنده مواردی همچون ابزار مؤثر برای نظارت بر قدرت، تضمینی بر کاربرد صحیح منابع ملی و ابزاری برای ارتقاء مدیریت خدمات عمومی باشد. در عین حال، بررسی‌ها نشان می‌دهد که پاسخگویی بر اساس کلام حضرت امیر علیه‌السلام مشتمل بر پاسخگویی در قبال مسؤلیت، پاسخگویی در قبال مردم، پاسخگویی در قبال بیت‌المال (اموال عمومی) و پاسخگویی در قبال عملکرد است.

مردم نامی عام برای هر گروه اجتماع انسانی و یک پدیده طبیعی – تاریخی است. مفهوم ملت و ملت گرایی در بینشهای مختلف متفاوت است. در نگرش امام راحل، مهمترین عامل در تحقق ملت گرایی، نظام ارزشی برگرفته از جهان بینی است. با توجه به این رویکرد، رهبر فقید انقلاب بر این باور است که در تحقق و ایجاد ملل اسلامی، نظام ارزشی نشات گرفته از جهان بینی توحیدی می تواند عامل موثر باشد. در چنین طرز تفکری، ملی گرایی به مفهوم مصطلح امروزی آن مطرود است. به همین دلیل، کارآیی ملت در نظر امام با انگیزه الهی محک می خورد و چنین ملت و مردمی شایسته خدمتگزاری اند. به عبارت دیگر، امام راحل خود را خدمتگزار این مردم می داند و فرضیه مدیریت بر قلوب را مطرح می سازد. بالطبع لازمه این نوع مدیریت که بر محور انگیزه الهی استوار است همگرایی مدیران (دولتمردان) با مردم به روشهای گوناگون است. برخی از این روشها عبارتند از: جلوگیری از ایجاد نارضایتی در سازمانها، عمل به موازین اسلامی، سخت گیری نکردن با مردم، شرکت دادن آنان در امور. رهبر فقید انقلاب بعد از ارایه این روش مدیریتی در عمل نیز آن را به محک تجربه گذاشت.

این پژوهش در پی پاسخگویی به این سؤال انجام شد که: «هوش معنوی چه تأثیری بر سلامت روانی منابع انسانی و رهبری در سازمان دارد؟»؛ بدین منظور با استفاده از روش توصیفی _ تحلیلی مفهوم هوش معنوی، اصول، ویژگی‌ها و مؤلفه‌های آن بررسی شد؛ سپس رابطه آن با سلامت روانی منابع انسانی و رهبری مورد توجه قرار گرفت؛ بعضی از دستاوردهای این پژوهش عبارت بود از: 1. بررسی بعضی از روش‌های تقویت هوش معنوی؛ 2. معلوم ساختن تأثیر مستقیم «هوش معنوی» بر «سلامت روانی» منابع انسانی و 3. ارائه راهکارهایی برای رهبران و مدیران در برنامه راهبردی سازمان» و درنتیجه «ارتقای سلامت روانی منابع انسانی».