جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ولایت تکوینی از مراتب عالی ولایت، در مسأله ی امامت، و شأنی از شوون اهل بیت:است که با تصرف معنوی معصومین:در نفوس مستعد، به اذن الهی تحقق پیدا می کند. مقصود از ولایت تکوینی این است که انسان در اثر پیمودن صراط عبودیت به مقام قرب الهی نائل می گردد، و اثر وصول به مقام قرب الهی، تسلط فوق العاده ی تکوینی بر ضمائر، شهود اعمال و حجت بر زمان و قافله سالار معنویّات شدن است. ائمه:از بدو خلقت عوالم هستی، مکتبی را تأسیس کرده اند که در آن به اذن خداوند به تربیت نفوس سُعدا و تلاش برای هدایت اشقیاء، بر مبنای توحید پرداخته اند. از جمله شیوه های تربیت توحیدی آنان تصرفات معنوی و تکوینی می باشد. زیرا هر موجودی را دو جنبه است؛ جنبه ی مُلکی (خَلقی) و جنبه ی مَلکوتی (امری) و امام کسی است که بتواند انسان را از جنبه ی ملکوتی به سوی کمال مطلق هدایت کند «وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّهً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا» و هدایت به امر که مربوط به قلوب و نفوس است، باطن و حقیقت آن به دست امام می باشد و لازمه ی داشتن چنین مقامی تصرف بر قلوب و نفوس است. امام به سبب این سیطره و احاطه بر قلوب، انسان ها را به کمال و مقام واقعی خود که همان تربیت توحیدی است، سیر می دهد. بر مبنای آیات قرآن و روایات آمده در کتب معتبر حدیثی از جمله اصول کافی و همچنین تفکّر در مصادیق عینی، به سهولت می توان نقش ولایت معنوی حضرات معصومین:را در هدایت و تربیت توحیدی تبیین و اثبات نمود. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و گردآوری کتابخانه ای، در صدد تبیین و اثبات نقش ولایت تکوینی حضرات معصومین:در هدایت و تربیت توحیدی می باشد.

صراط مستقیم یکی از موضوعات چالش برانگیزی است که پیوسته در حوزه های مختلف، مورد توجه محققان، صاحب نظران و مفسران بوده است. در این میان، محیی الدین عربی و عارفان پس از او عنایت ویژه ای به این موضوع، نشان داده اند. هدف این مقاله، تحلیل دیدگاه عرفانی ابن عربی و برخی از شارحان نظریه های عرفانی او دربارة صراط مستقیم است که با توجه به رویکرد عرفانی به آیۀ 56 سورۀ هود مطرح شده است. این تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است. محورهای مورد بحث در آن، انقطاع عذاب از جهنمیان بدون خروج از جهنم و نیز تقسیم صراط مستقیم به سلوکی و وجودی، و تفاوت قایل شدن میان ""الصراط المستقیم"" (صراط الله) و ""صراط مستقیم"" (صراط های رب ها) است. یافته های این جستار، گویای این است که براساس نظر عارفان صراط مستقیم وجودی که در قوس نزولی خلقت قرار دارد، بدون هیچ گونه تمایز و تفاوتی مربوط به همۀ موجودات است، در حالی که ""صراط مستقیم سلوکی"" به قوس صعودی خلقت مربوط می شود و تنها به انسان ها اختصاص دارد. درواقع، نه تنها وجه تمایز انسان ها از سایر موجودات است، بلکه تعیین کنندۀ مقام و مرتبۀ هر انسانی در راه رسیدن به کمال انسانی است. همچنین، به دلیل سابق بودن رحمت خدا بر غضب او سرانجام، عذاب از اهل نار برداشته خواهد شد، و با وجود بودن در جهنم، از آلام و عذاب آن، رهایی می یابند.