جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این مقاله به شرح زندگانی رابعه عدویه از زنان عارف و بزرگان متصوفه قرون اولیه اسلامی می پردازد. در این مقاله نحوه ولادت، تربیت، ماجراهای اساسی زندگی رابعه و نحوه سیر و سلوک او به زبان عربی مورد بررسی قرار می گیرد. در این مقاله همچنین مفاهیمی همچون زهد، مجاهده با نفس ، انقلاب درونی ، استغفار و توبه و رابطه انسان و خدا از دید رابعه مورد بحث قرار گرفته است.

این مقاله به بررسی زندگی رابعه عدویه از بزرگان متصوفه به زبان عربی اختصاص دارد. در این مقاله قصد آن است که به بررسی برخی از زوایای خاص زندگی رابعه پرداخته شود. از جمله زوایای خاص زندگی او می توان به مسائلی همچون اینکه آیا اوازدواج کرده است؟ دیدگاه او راجع به سفر حج، شیوه رحلت او از دنیا ... اشاره کرد و همچنین در ادامه خواب هایی که بعدها درباره وی دیده اند و همچنین نقل برخی جملات از وی آمده است. در بررسی تمامی این موارد سعی شده است تا دیدگاه رابعه نسبت به بسیاری از مسائل الهی و عرفانی بیان شود.

معاد یکی از مسایل مهم کلامی و جزء اصول دین اسلام است، شناخت آن ما را در معرفت به خویش، جهان و خالق هستی یاری می‌کند. موضوع معاد مبتنی بر شناخت نفس و ویژگی‌های آن است. از آن‌جا که قرن ششم و هفتم هجری قمری خاستگاه وجود متکلّمان بزرگی چون ابوحامدغزالی و فخررازی، نمایندگان کلام اشاعره و نیز خواجه نصیرالدّین طوسی نماینده‌ی برجسته‌ی کلام امامیّه است، بر آن شدیم تا سیر تحوّل مباحث معادشناسی را در آراء این بزرگان بررسی نماییم تا معلوم گردد آراء مقبول عصر حاضر در باب مسأله‌ی معاد تا چه اندازه ریشه در کلام این اندیشمندان دارد. در این تحقیق با مقایسه‌ی دیدگاه این متکلّمین و بررسی موارد اختلافی و اتّفاقی ایشان درباره مباحث معاد مانند نفس شناسی، معادروحانی و جسمانی و شبهات معاد چگونگی سیر تحوّل مباحث معاد در کلام امامیّه و اشاعره تعیین و تبیین می‌گردد.

موضوع تمدن سازی و پیشرفت در حکومت های دینی، همواره از موضوعات مهم و چالش برانگیز در حوزه فرهنگ و تمدن بوده است. بی شک، بررسی مصداق های تاریخی این مقوله، کمک زیادی به روشن شدن مسئله و شفافیت نظریه پردازی ها می کند. این مقاله به شیوه توصیفی تحلیلی به بررسی و شناخت شاخصه های پیشرفت و تمدن سازی در حکومت حضرت یوسف† و ارائه الگویی در این زمینه پرداخته است. ویژگی های حکومتی یوسف† همچون مکین، امین، حفیظ و علیم، بر چهار راهبرد اصلی در اقتصاد تأکید دارد که عبارتند از: اختیار کافی در حوزه عمل، امنیت روانی برای امنیت اقتصادی، ضرورت پژوهش مستمر برای حفظ توازن اقتصادی جامعه و شناخت از چالش های پیش رو. برنامه ریزی چهارده ساله حضرت یوسف برای عدالت اقتصادی و مبارزه با قحطی و فساد اقتصادی به خوبی این اصل را تأیید می کند که اجرای عدالت اجتماعی در جامعه نیازمند برنامه ریزی بلندمدت و دقیق است. بر این اساس، حکومت یوسف† را می توان نمونه ای از یک حکومت الهی موفق دانست و آن حضرت را الگوی کارگزار حکومت دینی و عامل به اخلاق اقتصادی به شمار آورد.