جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده:من کیستم؟! حقیقت من چیست؟! از کجا آمده ام؟! آمدنم بهر چه بود؟! به کجا می روم؟! این دست پرسش ها، پرسش‌هایی بنیادین است کههمواره ذهن پرسشگر آدمی را به خود مشغول داشته اند. از این رو فلاسفه تلاش نموده‌اند تا به این پرسش‌های بنیادین پاسخی درخور و مناسب دهند. رگه های آغازین پرداختن جدّی به مسأله‌ی نفس، به فلاسفه یونان باستان، همچون فیثاغورث بر می‌گردد. سپس این مسأله در زمانه ی سقراط و ‌افلاطون و ارسطو به شکلی نظام‌مند با عمق بیشتری پی گرفته شد. فلاسفه ی اسلامی نیز با توجه به تأکید اسلام بر " شناخت نفس" به طور عالمانه ای به آن پرداختند. فارابی،ابن سینا، فخر رازی وخواجه طوسی از جمله فلاسفه بزرگی اند که درباره ی نفس و حقیقت آن اندیشیده اند، نظر داده اند و برغنای علم النفس فلسفی افزوده اند؛ این جریان نفس شناسی استمرار یافت تا اینکه در حکمت اشراقی و حکمت متعالیه، رویکرد نوینی به خود گرفت. سهروردی بر اساس نظام نوری فلسفی خویش، تبیین نوینی از نفس و حقیقت آن عرضه نمود. ملاصدرا نیز برمبنای حکمت صدرائی با تکیه بر آرای حکمای الهی، طرحی نو در انداخت؛ به گونه ای که بنابر ادعای خودش، دو جریان افلاطونیان و ارسطوئیان را به هم پیوند داد. این پژوهش تحت عنوان " بررسی تطبیقی نفس در حکمت اشراقی سهروردی و حکمت متعالیه ی ملاصدرا " با نگاهی تحلیلی – تطبیقی به مباحثی همچون تعریف و ماهیت نفس، قوای نفس، انواع نفس، اثبات وجود نفس، اثبات تجرّد نفس، حدوث یا قدم نفس و جاودانگی نفس در دو حکمت اشراقی و صدرائی می پردازد و با نظری گذرا به پیشینه‌ی علم النفس فلسفی، شباهت‌ها وتفاوت های این دو دیدگاه را بیان و تبیین می نماید. آنچه از این تحقیق به دست می آید آن است که این دو فیلسوف با تکیه بر آرای حکمای الهی و نقد و بررسی آنان، علم النفس فلسفی نوینی به حوزه فلسفه‌ی اسلامی عرضه نموده‌اند، که با وجود تفاوت‌هایبنیادین، دارای شباهت‌های بسیاری نیز می باشند.کلید واژه‌ها: شیخ اشراق، صدرالمتألهین، علم النفس، انواع نفس، قوای نفس، تجرّد نفس، حدوث یا قدم نفس، جاودانگی نفس

هدف از تحقیق حاضر بررسی مبانی معرفت شناسی و ارزش شناسی نظریه های بوروکراسی و اقتضایی و دلالت های تربیتی آن ها در مدیریت آموزشی بوده و به دلیل ماهیت موضوع آن ، توصیفی – تحلیلی می باشد. بر مبنای یافته های تحقیق معرفت شناسی مبتنی بر عینیت در سازمان بوروکراتیک حکم فرماست، و در سازمان های بوروکراتیک جهت ارزش یابی در سازمان از روش های عینی و علمی استفاده می شود. اخلاق نیز در سازمان های بوروکراتیک به معنای رعایت نظم و پیروی از قوانین و مقررات غیر شخصی می باشد و ارزش افراد به پست و جایگاه سازمانی آن ها بستگی دارد. به همین ترتیب هدف آموزش و پرورش بوروکراتیک، تولید نیروهای متخصص است نه انسان های فرهیخته. در مدرسه نیز با تاکید بر آزمون های استاندارد، برنامه درسی از قبل تعیین شده و بدون انعطاف مبنای کار معلمی است که محور و مرکز یادگیری است. همچنیننظارت بر کار مدیران و معلمان بیشتر جنبه بازرسی و بیرونی دارد. که منجر به متمرکز بودن نظام آموزشی می شود. ازسوی دیگر معرفت بر مبنای نظریه اقتضایی خاصیتی ذهنی، عینی و نسبی فرض می شود.استفاده از انواع تصمیم گیری، تاکید بر سازمان ارگانیکی، اهمیت دادن به خلاقیت و نوآوری در سازمان ها، آموزش ضمن خدمت کارکنان، تاکید شناخت محیط بیرونی سازمان و نگاه سیستمی مورد توجه قرار می گیرد. همچنین به طور کلی نسبی و ذهنی بودن ارزش ها، و نسبیت گرایی در اخلاق، مبنای ارزش شناسی نظریه اقتضایی می باشند. به همین ترتیب با تاکید این نظریه بر معرفت نسبی، برنامه ریزی های نظام آموزشی و محتوای دروس با توجه به تغییراتی که در جامعه روی می دهد، متغیر و تابع زمان و مکان و موقعیت ها می باشند و به تبع آن ارزش های حاکم بر نظام آموزشی مطابق تغییرات جامعه، تغییر می کنند. همچنین در نظام آموزشی احترام به کارکنان و تاکید بر روابط انسانی، توجه به ویژگی های فردی دانش آموزان، خودارزیابی و خودکنترلی مدیران و معلمان، رفتار مشارکت جویانه در مدارس از اهمیت زیادی برخوردار هستند.