جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اصل وجوب نماز جمعه از ضروریات شریعت اسلامی است. منصب امامت جمعه بدین معناست که تصدی و تعیین امام جمعه در شعاع اختیارات ولی امر مسلمین قرار می گیرد و به فراخور مصالح، حاکمو ولی امر با اذن خاص یا اذن عام امام جمعه را نصب می کند. منصب امامت جمعه مشروط به برقراری دولت و حکومت اسلامی نیست بلکه منظور این است که این منصب در حوزه ی اختیارات ولی امر است، در صورتی که مبسوط الید باشد و در صورت عدم بسط ید و یا نبودن دولت اسلامی، فقهای جامع الشرایط به اذن عام این مسئولیت را عهده دارند.

پژوهش حاضر تلاشی در جهت تبیین سیره تبلیغی پیامبر(ص) برای نشر وگسترش معارف اسلامی و مخاطب شناسی آن حضرت می باشد. در واقع مسأله اصلی این پژوهش، تبیین و تحلیل شیوه هایی است که پیامبر(ص) در دوران زندگی پر برکت خود از آنها در جهت تبلیغ دین اسلام استفاده کرده اند. این نوشتار با هدف بررسی الگوی تبلیغی پیامبر اسلام(ص) در دوران رسالت شکل گرفته است. سوال اصلی مطرح شده در این پژوهش این است که ایشان در زمان قبل و پس از هجرت خویش چه شیوه هایی را برای دعوت مردم به کار برده اند؟ و آیا میتوان از این روش ها، الگویی را برای بهره برداری مبلّغان اسلامی تدوین نمود؟ در این پژوهش که از نوع توصیفی می باشد، از روش تاریخی جهت تحلیل و استخراج شیوه ها استفاده شده است.با توجه به اینکه تبلیغ پیامبر(ص)، به دو دوره قبل از هجرت و پس از هجرت تقسیم شده است، با شیوه های تبلیغی متنوعی مواجه شده ایم. در این نوشتار، این شیوه ها را با نظریات ارتباطی مطروحه در زمان حاضر مطابقت داده و پس از تشریح مکاتب مختلف ارتباطی، در نهایت، تلفیقی از مکتب انتقال و ارتباطات آیینی را برای تشریح سیر? تبلیغی آن حضرت، ارائه داده ایم. با بررسی و شناخت دقیق این شیوه ها و با توجه به شرایط جامعه میتوان از این شیوه ها برای تربیت مبلّغین اسلامی استفاده نمود. در پایان الگویی از شیو? تبلیغی پیامبر(ص) ارائه شده است.

انقلاب اسلامی ایران، پیش از آنکه یک انقلاب سیاسی یا اقتصادی باشد، یک انقلاب فرهنگی بوده است. به این معنا که ریشه‌های شکل‌گیری و رواج گفتمان آن را باید در یک مجموعه نیازهای فکری، دینی و فرهنگی ارزیابی کرد که در اثر بی‌توجّهی سالیان پیش از آن به ارزش‌های اسلامی ایجاد شده است. بنابراین طبیعی است که حفظ این انقلاب و پاسداری از ارزش‌های اسلامی احیاء شده توسّط آن را متوقّف بر مراقبت از آن سلسله باورها بدانیم. از جانب دیگر، تولیدگران عرصه‌ی هنر و فرهنگ، برای تولید آثار مورد نظر خود، به آزادی اجمالی و وسعت‌نظری در برخورد با آثار فرهنگی احتیاج دارند تا بتوانند به عنوان چشم و گوش‌های جامعه وظیفه‌ی خود را در آگاهی‌بخشی به مردم و ادای دین خود به آنان ادا کنند. کتاب، به عنوان قدیمی‌ترین رسانه، قدیمی‌ترین محلّ تنازع میان این دو دسته از نیروهای فرهنگی جامعه بوده است. ممیّزی کتاب در عین حال، هم ابزاری برای پاسداری از ارزش‌های مورد قبول جامعه، و هم ابزاری برای ایجاد محدودیت در بیان هنرمندان و روشنفکران جامعه به شمار می‌رود. در پایان‌نامه‌ی حاضر تلاش می‌شود با مقایسه‌ی ساز و کارهای اجرایی و قانونی ممیّزی پس از انقلاب با پیش از آن، و نیز بررسی تطبیقی آنچه که در عرصه‌ی عمل در این دو تاریخ اتّفاق افتاده است، امکانی برای بازنگری در سیاست‌های ممیّزی به منظور نیل به هر دو دسته از اهداف فوق‌الذّکر، به دست داده شود و نیز با بررسی مبانی فقهی مطروحه توسّط هر دو دسته از موافقان و مخالفان ممیّزی کتاب، امکانی برای بازنگری در مبانی فقهی سیاست ممیّزی، و تدوین این مبانی با در نظر گرفتن دو دسته از اهداف و سیاست‌های شرعی فراهم آورده شود.