جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

روش تحلیل تطبیقی کیفی نخستین بار توسط رگین معرفی و در حوزه‌های مختلف علوم اجتماعی به کار گرفته شده است. روش یادشده از حیث رویکرد از آن جهت اهمیت دارد که از دو رویکرد کمّی و کیفی، دو ویژگی متغیرمحوری و اُفته ‌محوری را به عاریت گرفته است. در این مقاله، ابتدا روش یادشده مرور و گونه‌های مختلف آن بررسی شده است؛ سپس با بررسی پژوهش‌های حوزه خط‌مشی‌ که با روش یادشده اجرا شده‌اند، پژوهش‌های حاضر در قالب حوزه‌های خط‌مشی‌گذاری یعنی حوزه‌های مطالعاتی خط‌مشی و سیاست، فرایند خط‌مشی، تحلیل و ارزشیابی خط‌مشی، نهادهای خط‌مشی‌گذاری و اجرای خط‌مشی تقسیم‌بندی شدند. درواقع، هدف این مقاله، معرفی روشی در حوزه علت‌یابی به اندیشمندان خط‌مشی و خط‌مشی‌گذاران است تا بتوانند در کنار روش‌های مرسوم آماری برای غنی‌سازی پژوهش خود از آن بهره گیرند. بدین منظور و برای فهم بهتر روش، کاربست‌های آن در حوزه خط‌مشی نیز ذکر شده است؛ امّا به یقین می‌توان با تدقیق بیشتر در این روش به موارد کاربرد بیشتری از آن پی برد.

سرّ رویکرد مردم به دین، نیاز فطری آن‌ها به «نجات‌طلبی» و رستگاری است، و ادیان الاهی به درستی این نیاز را تشخیص داده و درصدد تأمین آن بوده‌اند. نجات شناسی که از مسائل بسیار مهم الاهیاتی در دو سنت اسلام و مسیحیت به شمار می‌رود، سزاوار است به صورت تطبیقی و مقایسه‌ای بحث و بررسی شود. اصولاً‌ نجات مسیحی از نظر ماهیت با نجاتی که در اسلام مطرح است، تفاوت‌های بسیار اساسی دارد. حقیقت نجات اسلامی، معنای عدمی و سلبی، و به معنای خلاصی یا دور شدن از مصیبت‌، سختی‌، درد ورنج‌ و مهلکه گناه است و معنای دقیق آن با مفاهیم «سعادت»، «فوز» و «فلاح» که متضمن معنای وصول و مفهومی ایجابی هستند، تا حدودی تفاوت دارد. از نگاه اسلام، هر چند خداوند، نجات بخش است، انسان با اختیار و نقش فعال خود با فراهم ساختن وضعی خاص، پذیرنده‌ نجات الاهی است. اعلام ایمان به نجاتی که عیسی مسیح برای بشر به ارمغان آورده، اساس مسیحیت رایج است. در این اعتقاد که بر مبانی خاص انسان‌شناسی، مسیح‌شناسی و خداشناسی این سنت استوار شده، انسان در اسارت گناه و مرگ بوده است، و از ناحیه خود قابلیت نجات ندارد. خداوند با حضور مستقیم خود در کالبد عیسای‌ ناصری و با فدیه یا قربانی شدنش، تاوان گناه انسان را می‌پردازد و او را از اسارت گناه نجات می‌دهد.