جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در این مقاله، ضمن توصیف توانایی هنری در مرحله تکرار الفاظ توجه اصلی به فرایند تکرار در دیگر حوزه‌های زبانی همچون تکرار در سطح نحوی زبان (ساختهای متوازی) معطفو می‌شود. پر واضح است که راز اصلی ابداع و هنر خلقت گرای ادبی در همین تکرارها نهفته است. توازی و تقارن در یک اثر ادبی را می‌توان در چهارچوب یکی از فرآیندهای زبانشناختی زیر مد نظر قرار داد (هالیدی 1985): 1- ساخت سازگاری (وجهی) (Mood structure) 2- ساخت مبتدایی (Thematic structure) 3- ساخت تعدی (Transitivity structure) در این مقاله، فرآیندهای بالا و نقش هر یک از آنها در خلق اثر ادبی مورد بررسی قرار گرفته است.

در زبان فارسی آرایش جمله از انعطاف پذیری نسبی برخوردار است. با وجود این در بسیاری از مطالعات مربوط به ساخت جمله، آرایش بنیادین سازه ها در این زبان به صورت فاعل – مفعول – فعل (SOV) معرفی شده است. علیرغم این توافق عام در خصوص آرایش بنیادین جمله در زبان فارسی در ارتباط با آرایش گروههای نحوی در ساخت جمله های دومفعولی این زبان بین زبان شناسان حداقل در حوزه مطالعات مبتنی بر چهارچوب نظری حاکمیت و مرجع گزینی اختلاف نظر وجود دارد. چگونگی اختصاص حالت دستوری در ساختهای دومفعولی زبان فارسی نشان می دهد که مفعول صریح در جایگاه خواهر فعل بدون تیره تولید می شود و در همان جایگاه حالت دستوری و نقش تتای (Theta role) خود را از طریق فعل دریافت می کند. با وجود این در صورتی که مفعول صریح از ویژگی [+ مشخص] برخوردار باشد در سطح ر ـ ساخت (تقریبا همان روساخت در چهارچوب دستور گشتاری قبل از نظریه حاکمیت و مرجع گزینی) به جایگاه مشخص گروه فعلی (Spec VP) انتقال می یابد تا حالت دستوری واگذار شده به آن تحت حاکمیت عنصر صرفی (INFL) مورد بازبینی قرار گیرد. در این ارتباط، شواهدی از نحوه به کارگیری مخل (Parasitic gap) روابط مرجع گزینی و افعال مرکب در جمله های زبان فارسی ارائه نموده و نشان خواهیم داد که اختصاص حالت دستوری در ساختهای دومفعولی زبان فارسی با پیشنهاد دو جایگاه متفاوت برای مفعول صریح در سطح ر ـ ساخت قابل توجیه است:

تعلیم و تربیت یکی از برجسته ترین درونمایه ها و اغراض شعر فارسی است. این نوع ادبی، بیش از دیگر انواع، ذهن و زبان شاعران و سخنوران ادب فارسی را به خود مشغول کرده است. وحشی بافقی علیرغم اینکه شاعری وقوع پرداز بوده و عنصر غالب اشعار او عشق است ولی بخش عمده ای از ابیات و اشعار خود را چه در خلد برین که اثری تعلیمی- اخلاقی است و چه در دیگر منظومه ها و قالبهای شعری اش به موضوع تعلیم و تربیت اختصاص داده است. او مدتی به مکتب داری اشتغال داشته و پاره ای از موازین و شیوه های تعلیم و تربیت که در نظر مربیان امروزی این فن نیز پذیرفته شده است در اشعارش انعکاس یافته است. مهمتر از آن، تبیین مفاهیم و فضایل دینی و اخلاقی چون قناعت، جود و بخشش، عدل و انصاف و تحسین آنها و تشریح رذایل اخلاقی چون تظاهر، کبر، حرص و حسد و تحذیر از آنها، از جمله موضوعاتی است که جنبه تعلیمی و اخلاقی شعر او را برجسته کرده است. در میان مفاهیم اخلاقی و ارزشی، مباحثی نه چندان دلپسند چون تن دادن به حقارت و ذلت نیز در شعر او به چشم می خورد که شاید این امر بیشتر ناشی از پیروی او از سنن ادبی رایج در شعر فارسی باشد. این مقاله بر آن است که دیدگاه های اخلاقی و تربیتی وحشی را با استناد به اشعار وی بررسی و ارزیابی کند و بسامد آنها را به شکل جدول و نمودار بر اساس روش تحلیل آماری نشان دهد.